Aires de Libertad

¿Quieres reaccionar a este mensaje? Regístrate en el foro con unos pocos clics o inicia sesión para continuar.

https://www.airesdelibertad.com

Leer, responder, comentar, asegura la integridad del espacio que compartes, gracias por elegirnos y participar

Estadísticas

Nuestros miembros han publicado un total de 1036038 mensajes en 47438 argumentos.

Tenemos 1565 miembros registrados

El último usuario registrado es Diana bello

¿Quién está en línea?

En total hay 89 usuarios en línea: 1 Registrado, 1 Ocultos y 87 Invitados :: 3 Motores de búsqueda

Pascual Lopez Sanchez


El record de usuarios en línea fue de 1156 durante el Mar 05 Dic 2023, 16:39

Últimos temas

» XI. SONETOS POETAS ESPAÑOLES SIGLO XX (VI)
Rabindranath Tagore (1861-1941) - Página 34 EmptyHoy a las 02:54 por Pascual Lopez Sanchez

» POESÍA SOCIAL XIX
Rabindranath Tagore (1861-1941) - Página 34 EmptyHoy a las 02:16 por Pascual Lopez Sanchez

» LORENZO VARELA (1916 - 1978)
Rabindranath Tagore (1861-1941) - Página 34 EmptyHoy a las 02:06 por Pascual Lopez Sanchez

» ANTONIO GALA (1930 - 2023)
Rabindranath Tagore (1861-1941) - Página 34 EmptyHoy a las 01:06 por Pascual Lopez Sanchez

» POESÍA DE REPÚBLICA ÁRABE SAHARAUI
Rabindranath Tagore (1861-1941) - Página 34 EmptyAyer a las 23:56 por Lluvia Abril

» LA POESIA MÍSTICA DEL SUFISMO. LA CONFERENCIA DE LOS PÁJAROS.
Rabindranath Tagore (1861-1941) - Página 34 EmptyAyer a las 22:02 por Maria Lua

» EDUARDO GALEANO (1940-2015)
Rabindranath Tagore (1861-1941) - Página 34 EmptyAyer a las 21:59 por Maria Lua

»  2012-03-04 ELLA HABLA
Rabindranath Tagore (1861-1941) - Página 34 EmptyAyer a las 18:00 por Amalia Lateano

» CÉSAR VALLEJO (1892-1938)
Rabindranath Tagore (1861-1941) - Página 34 EmptyAyer a las 16:22 por cecilia gargantini

» Metáfora. Poemas sobre cuadros. François Clouet. La carta amorosa (1570)
Rabindranath Tagore (1861-1941) - Página 34 EmptyAyer a las 15:23 por Edith Elvira Colqui Rojas

Marzo 2024

LunMarMiérJueVieSábDom
    123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

Calendario Calendario

Conectarse

Recuperar mi contraseña

Galería


Rabindranath Tagore (1861-1941) - Página 34 Empty

+9
claudieta cabanyal
cecilia gargantini
Lluvia Abril
Evangelina Valdez
Ana María Di Bert
Samara Acosta
Pascual Lopez Sanchez
enrique garcia
Pedro Casas Serra
13 participantes

    Rabindranath Tagore (1861-1941)

    Maria Lua
    Maria Lua
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 67644
    Fecha de inscripción : 12/04/2009
    Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

    Rabindranath Tagore (1861-1941) - Página 34 Empty Re: Rabindranath Tagore (1861-1941)

    Mensaje por Maria Lua Dom 17 Mar 2024, 15:29

    Lúa Nova, 7


    O PRINCIPIO





    -¿De onde viña eu cando tí m´atopaches? perguntoulle o meniño a sua nai. Ela, a chorare i-a rire, respondeulle apreixándoo contro do peito:

    -Estabas escondido no meu coraçon, coma seu anhelo, amoriño; estabas nas monecas dos xogos da miña infanza; e cando, cada mañán, formaba eu a imaxe do meu Deus con barro, facíate e desfacíate a tí; estabas no altare, c´o Deus do noso fogar, e, ao adorare a él, adorábate a tí; estabas en todal-as miñas esperanzas e en todol-os meus agarimos; viveches na miña vida e na vida da miña nai. Tí fuches creado, século tras século, no seio do espírto inmortal que rexe a nosa casiña. Cando meu coraçon adolescente abría as suas follas, flotabas tí, igoal que un arrecendo ao seu redore; tua tenra suavidade frolecía logo no meu corpo mozo como, d´antes de saire o sol, a luz no Ourente. Primeir amor do ceo, irmán da luz da alba, baixaches ao mundo no río da vida e ò fin acougaches no meu coraçón... ¡Qué misterioso desacougo me abraia ao te ollare a tí, meu fillo, que sendo de todos fixéchete meu, e qué medo a te perdere! ¡Así, ben apreixadiño contra do meu peito! ¡Ay! ¿Qué poder meigo tan añudado o tesouro do mundo a estes meus debles brazos?





    (Vicente Risco, A Nosa Terra, nº 142, 15 de xuño de 1921)




    ¿De dónde venía yo cuando tú me encontraste? -preguntó el niño a su madre.
    Ella, riendo y llorando, le respondió apretándolo contra su pecho: “ Tú estabas en mi corazón, como su ansia, amor mío. Estabas con las muñecas de juguete de mi infancia; y cuando cada mañana hacía yo la imajen de mi dios con barro, a ti te hacía y te deshacía. Estabas en el altar con el dios de nuestra casa; al adorarlo a él te adoraba a ti. Estabas en todas mis esperanzas y en todos mis cariños. Tú has vivido en mi vida y en la vida de mi madre. Tú fuiste viviendo, siglo tras siglo, en el seno del espíritu inmortal que rije el hogar nuestro. Cuando yo era una muchacha y mi corazón abría sus hojas, tú flotabas en fragancia a mi alrededor. Tu tierna suavidad floreció antes en mis carnes juveniles, como el color en el oriente antes de salir el sol. Primer amor del cielo, hermano jemelo de la luz del alba, bajaste al mundo en el río de la vida y al fin te paraste en mi corazón…”
    ¡Qué embeleso me sobrecoje al mirarte a ti, hijo, que siendo todo te has hecho mío, y qué miedo de perderte! ¡Así, bien apretado contra mi pecho! ¡Ay! ¿qué poder májico ha enredado el tesoro del mundo a mis débiles brazos?



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]


    _________________



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]


    "Ser como un verso volando
    o un ciego soñando
    y en ese vuelo y en ese sueño
    compartir contigo sol y luna,
    siendo guardián en tu cielo
    y tren de tus ilusiones."
    (Hánjel)





    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
    Maria Lua
    Maria Lua
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 67644
    Fecha de inscripción : 12/04/2009
    Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

    Rabindranath Tagore (1861-1941) - Página 34 Empty Re: Rabindranath Tagore (1861-1941)

    Mensaje por Maria Lua Ayer a las 10:09

    Lúa Nova, 4



    O NENO É ASÍ



    Si o neno quixera, podia voar ao ceo en calquer instante. Mas por algo non vai.. ¡Gusta-lle tanto deitar a sua cabeciña nos xoenllos de sua nai, e miral-a e miral-a sin acougo!

    Sabe un fato de verbas maravillosas. Mas como son tan poucos os que n-este mundo entenden o que di o neno, nunca quere falar. O que arela é deprender verbas dos labios da nai. ¡Así pon esa cariña tan inocente!

    Tiña unha morea de ouro e pelras finas, e veu a esta vida como un esfarrapado.

    ¡Esfarrapadiño ispido que fai-se o probe pra pedirlle a sua nai o tesouro do seu amore!

    ¿Por qué sacrificou a sua libertade si estaba tan agusto na terra da lúa crecente? ¡Ai! ¡él sabe ben o goce eterno que ten no acocharse no corazón da sua nai, e canto mais doce que a sua libertade é sentírese preso entre os brazos amados!

    Denantes vivia no mundo da ledicia eterna, e non sabia chorar. Mas quixo as bágoas, porque sí, co seu sorrir, ganaba o corazón da sua nai, seus labios por calquera pena que texe un dobre lazo de amore e piedade.

    (Vicente Risco, A Nosa Terra, nº 184, 1 de maio de 1923)


    Si el niño quisiera, podría volar ahora mismito al cielo. Pero por algo no se va. ¡Le gusta tanto echar la cabeza en el pecho de su madre y mirarla y mirarla sin descanso!
    El niño sabe una infinidad de palabras maravillosas, aunque son tan pocos los que en este mundo entienden lo que él dice. Pero por algo no quiere hablar. Lo único que quiere es aprender las palabras de su madre. ¡Así pone ese aire tan inocente!
    El niño tenía un montón de oro y perlas y se vino a esta vida como un pobrecito. Pero por algo vino así. ¡Pordioserillo desnudo, que se hace el desvalido para poder pedirle a su madre el tesoro de su afán!
    El niño era bien libre en la tierra de la lunita nueva. Pero por algo regaló su libertad. ¡Él sabe la alegría inmensa que cabe en el rinconcito del corazón de su madre, y cuánto más dulce que la libertad es ser cojido y apretado entre sus brazos queridos!
    El niño vivía en el mundo de la dicha perfecta y no sabía llorar. Pero por algo elijió las lágrimas. Porque si con su sonrisa se ganaba el corazón ansioso de su madre, sus llantillos por cualquier penita le atan un doble lazo de lástima y de amor.


    (Zenobia Camprubí, La luna nueva (poemas de niños), 1915)



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]


    _________________



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]


    "Ser como un verso volando
    o un ciego soñando
    y en ese vuelo y en ese sueño
    compartir contigo sol y luna,
    siendo guardián en tu cielo
    y tren de tus ilusiones."
    (Hánjel)





    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

      Fecha y hora actual: Mar 19 Mar 2024, 03:15