Aires de Libertad

¿Quieres reaccionar a este mensaje? Regístrate en el foro con unos pocos clics o inicia sesión para continuar.

https://www.airesdelibertad.com

Leer, responder, comentar, asegura la integridad del espacio que compartes, gracias por elegirnos y participar

Estadísticas

Nuestros miembros han publicado un total de 1051082 mensajes en 47940 argumentos.

Tenemos 1579 miembros registrados

El último usuario registrado es Roberto Canales Camacho

¿Quién está en línea?

En total hay 225 usuarios en línea: 2 Registrados, 1 Ocultos y 222 Invitados :: 3 Motores de búsqueda

Pascual Lopez Sanchez, Pedro Casas Serra


El record de usuarios en línea fue de 1156 durante el Mar 05 Dic 2023, 16:39

Últimos temas

» NO A LA GUERRA 3
ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 EmptyHoy a las 01:25 por Pascual Lopez Sanchez

» ANTOLOGÍA DE GRANDES POETAS HISPANOAMÉRICANAS
ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 EmptyHoy a las 00:32 por Lluvia Abril

» ELVIO ROMERO (1926-2004)
ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 EmptyHoy a las 00:25 por Lluvia Abril

» POESÍA SOCIAL XIX
ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 EmptyHoy a las 00:18 por Lluvia Abril

» MAIAKOVSKY Y OTROS POETAS RUSOS Y SOVIÉTICOS, 2
ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 EmptyHoy a las 00:14 por Lluvia Abril

» XI. SONETOS POETAS ESPAÑOLES SIGLO XX (VI)
ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 EmptyAyer a las 23:40 por Lluvia Abril

» POETAS LATINOAMERICANOS
ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 EmptyAyer a las 19:29 por Maria Lua

» LA POESIA MÍSTICA DEL SUFISMO. LA CONFERENCIA DE LOS PÁJAROS.
ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 EmptyAyer a las 19:22 por Maria Lua

» EDUARDO GALEANO (1940-2015)
ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 EmptyAyer a las 19:18 por Maria Lua

» CLARICE LISPECTOR II ( ESCRITORA BRASILEÑA)
ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 EmptyAyer a las 19:12 por Maria Lua

Julio 2024

LunMarMiérJueVieSábDom
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031    

Calendario Calendario

Conectarse

Recuperar mi contraseña

Galería


ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty

+10
enrique garcia
cecilia gargantini
Catalina de Alvarado
Pascual Lopez Sanchez
Angel Salas
Evangelina Valdez
Lluvia Abril
Marusa F.Macias
Samara Acosta
María Ofelia Reimundo
14 participantes

    ROSALÍA DE CASTRO

    Maria Lua
    Maria Lua
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 71951
    Fecha de inscripción : 12/04/2009
    Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Maria Lua Mar 05 Feb 2013, 10:18

    Gracias, amigos...
    Gracias, Lluvia, Cecilia,
    Evangelina, Pascual, Angel,
    Caty...
    Tabién yo soy admiradora de Rosalía,
    sus poemas me llegan, me encantan
    Besos, Con cariño
    Maria Lua


    _________________



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]


    "Ser como un verso volando
    o un ciego soñando
    y en ese vuelo y en ese sueño
    compartir contigo sol y luna,
    siendo guardián en tu cielo
    y tren de tus ilusiones."
    (Hánjel)





    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
    cecilia gargantini
    cecilia gargantini
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 40767
    Fecha de inscripción : 25/04/2009
    Edad : 70
    Localización : buenos aires

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por cecilia gargantini Mar 05 Feb 2013, 11:02

    Una maravilla volver a este post!!!!!!!!!!!!!!!
    Los aportes de Maria Lua y de Lluvia son inmensos. Yo no conocía, por ejemplo, sobre su obra en prosa.
    Las poesías, una belleza a la que cada tanto vuelvo.
    Besitosssssssss para las dos
    Maria Lua
    Maria Lua
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 71951
    Fecha de inscripción : 12/04/2009
    Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Maria Lua Mar 05 Feb 2013, 11:19

    Ángel

    Todo duerme... del aire, el soplo blando
    callado va, con temeroso vuelo
    el aroma esparciendo de las rosas;
    brilla la luna, y sueñan con el cielo
    los niños que reposan, contemplando
    flores, luz y pintadas mariposas.

    ¡Niños!, al soplo de mi tibio aliento,
    dormid en paz, que os cubren con sus alas
    los blancos y amorosos serafines,
    y adornándoos a un tiempo con sus galas
    hacen que en ondas os regale el viento
    blando aroma de lirios y jazmines.

    Y, en tanto, el astro de la noche, lento,
    pálido, melancólico y suave,
    del aire azul recorre los espacios,
    globo de plata o misteriosa nave,
    vaga a través del ancho firmamento,
    por cima de cabañas y palacios.

    Su tibia luz refléjase en la tierra
    como del alba la primer sonrisa
    que va a alegrar las aguas de la fuente;
    y al rizarse los mares con la brisa,
    cuanto su seno de hermosura encierra
    muéstrase allí, brillante y transparente.

    Las plantas y los céfiros susurran
    con blando son, y acentos misteriosos
    lanza, al pasar, el murmurante río,
    y a través de los árboles frondosos
    las estrellas inmóviles fulguran
    chispas de luz en su ámbito sombrío.

    Todo es reposo, y soledad, y sueño...
    sueño aparente y soledad mentida,
    en el mundo del hombre... ¡hermoso mundo
    cuando, mintiendo, a amarle nos convida!
    Y es que en que fuese amado puso empeño,
    quien llena cielo y tierra, y mar profundo.

    Mas... ¿qué pálida sombra cruza el prado...
    errante, sola, fugitiva y leve?
    Como si fuese en pos de un bien perdido,
    apenas al pasar las hojas mueve.
    Y vaga al pie del monte y del collado
    cual tortolilla en torno de su nido.

    Virgen parece por la undosa falda
    y por la blonda y larga cabellera,
    que el viento de la noche manso agita;
    bello es su rostro y dulce la manera
    con que pisa la alfombra de esmeralda,
    mientras su seno con ardor palpita.

    ¡Pobre mujer!... ¿Qué culpa, qué pecado
    como aguijón la ha herido en su inocencia,
    que el calor de su lecho así abandona?
    Yo sondaré el dolor de tu conciencia,
    que no en vano a la tierra he descendido,
    en nombre del Señor que la perdona.




    _________________



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]


    "Ser como un verso volando
    o un ciego soñando
    y en ese vuelo y en ese sueño
    compartir contigo sol y luna,
    siendo guardián en tu cielo
    y tren de tus ilusiones."
    (Hánjel)





    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
    Maria Lua
    Maria Lua
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 71951
    Fecha de inscripción : 12/04/2009
    Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Maria Lua Mar 05 Feb 2013, 11:22

    Del antiguo camino a lo largo...

    Del antiguo camino a lo largo,
    ya un pinar, ya una fuente aparece,
    que brotando en la peña musgosa
    con estrépito al valle desciende.
    Y brillando del sol a los rayos
    entre un mar de verdura se pierden,
    dividiéndose en limpios arroyos
    que dan vida a las flores silvestres
    y en el Sar se confunden, el río
    que cual niño que plácido duerme,
    reflejando el azul de los cielos,
    lento corre en la fronda a esconderse.
    No lejos, en soto profundo de robles,
    en donde el silencio sus alas extiende,
    y da abrigo a los genios propicios,
    a nuestras viviendas y asilos campestres,
    siempre allí, cuando evoco mis sombras,
    o las llamo, respóndenme y vienen.




    _________________



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]


    "Ser como un verso volando
    o un ciego soñando
    y en ese vuelo y en ese sueño
    compartir contigo sol y luna,
    siendo guardián en tu cielo
    y tren de tus ilusiones."
    (Hánjel)





    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
    Maria Lua
    Maria Lua
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 71951
    Fecha de inscripción : 12/04/2009
    Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Maria Lua Mar 05 Feb 2013, 11:27

    En gallego:

    35 -

    Eu cantar, cantar, cantei,
    a grasia non era moita,
    que nunca (delo me pesa)
    fun eu meniña grasiosa.
    Cantei como mal sabía
    dándolle reviravoltas,
    cal fan aqués que non saben
    direitamente unha cousa.
    Pero dempois paseniño,
    i un pouco máis alto agora,
    fun botando as miñas cántigas
    como quen non quer a cousa.
    Eu ben quixera, é verdade,
    que máis boniteiras foran;
    eu ben quixera que nelas
    bailase o sol cas palomas,
    as brandas auguas ca luz
    i os aires mainos cas rosas;
    que nelas craras se visen
    a espuma das verdes ondas,
    do ceu as brancas estrelas,
    da terra as prantas hermosas,
    as niebras de cor sombriso
    que aló nas montañas rolan,
    os berros do triste moucho,
    as campaniñas que dobran,
    a primadera que ríe
    i os paxariños que voan.
    Canta que te canta, mentras
    os corazóns tristes choran.
    Esto e inda máis, eu quixera
    desir con lengua grasiosa;
    mais donde a grasia me falta
    o sentimiento me sobra,
    anque este tampouco abasta
    para espricar certas cousas,
    que a veces por fora un canta
    mentras que por dentro un chora.
    Non me espriquei cal quixera
    pois son de espricansa pouca;
    si grasia en cantar non teño
    o amor da patria me afoga.
    Eu cantar, cantar, cantei,
    a grasia non era moita.
    ¡Mais que faser, desdichada,
    si non nacín máis grasiosa



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]


    _________________



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]


    "Ser como un verso volando
    o un ciego soñando
    y en ese vuelo y en ese sueño
    compartir contigo sol y luna,
    siendo guardián en tu cielo
    y tren de tus ilusiones."
    (Hánjel)





    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
    Maria Lua
    Maria Lua
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 71951
    Fecha de inscripción : 12/04/2009
    Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Maria Lua Mar 05 Feb 2013, 11:29

    - 19 -


    Pasa, río, pasa, río,
    co teu maino rebulir;
    pasa, pasa antre as froliñas
    color de ouro e de marfil,
    a quen cos teus doces labios
    tan doces cousas lles dis.
    Pasa, pasa, mais non vexan
    que te vas ao mar sin fin,
    porque estonces, ¡ai, probiñas,
    canto choraran por ti!
    ¡Si souperas que estrañeza,
    si souperas que sofrir
    desque del vivo apartada
    o meu corazón sentiu!
    Tal me acoden as soidades,
    tal me queren afrixir,
    que inda máis feras me afogan,
    si as quero botar de min.
    I, ¡ai, que fora das froliñas
    véndote lonxe de si
    ir pola verde ribeira,
    da ribeira do Carril!

    Pasa, pasa caladiño,
    co teu manso rebulir,
    camiño do mar salado,
    camiño do mar sin fin;
    e leva estas lagrimiñas,
    si has de chegar por alí,
    pretiño dos meus amores,
    pretiño do meu vivir.
    ¡Ai, quen lagrimiña fora
    pra ir, meu ben, unda ti!...
    ¡Quen fixera un camiñiño
    para pasar, ai de min!
    Si o mar tivera barandas,
    fórate ver ao Brasil;
    mais o mar non ten barandas,
    amor meuá ¿por donde hei de ir?



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]


    _________________



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]


    "Ser como un verso volando
    o un ciego soñando
    y en ese vuelo y en ese sueño
    compartir contigo sol y luna,
    siendo guardián en tu cielo
    y tren de tus ilusiones."
    (Hánjel)





    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
    Maria Lua
    Maria Lua
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 71951
    Fecha de inscripción : 12/04/2009
    Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Maria Lua Mar 05 Feb 2013, 11:40




    - 32 -

    Como chove miudiño,
    como miudiño chove;
    como chove miudiño
    pola banda de Laíño,
    pola banda de Lestrove.

    ¡Como a triste branca nube
    truba o sol que inquieto aluma,
    cal o crube i o descrube,
    pasa, torna, volve e sube,
    enrisada branca pruma!

    Xa, dempois, lonxe espallada
    polos aires fuxitivos,
    desteñida, sombrisada,
    nos espazos desatada,
    cae brillando en raios vivos.

    Misteriosa regadeira
    fino orballo no chan pousa
    con feitiña curvadeira,
    remollando na ribeira
    frol por frol, chousa por chousa.

    Semellando leve gasa
    que sotil o vento move,
    en frotantes ondas pasa
    refrescando canto abrasa,
    o que o sol ardente crobe.

    ¡Como chove miudiño
    polas veigas de Campaña!
    ¡Cal se enxugan de camiño
    os herbales de Laíño!
    ¡Como a Ponte en sol se baña!

    Para Caldas todo é escuro,
    ceo azul lose na Adina,
    trasparente, limpo e puro;
    da Arretén no monte duro
    nube corre pelegrina.

    Triste vai, que á terra toca
    xa cos pés de branca neve,
    xa ca fina fresca boca;
    triste vai, que ós ceos invoca
    i a bicar o chan se atreve.

    Triste vai cando se abate
    vaporosa, soia e muda,
    cando maina as alas bate
    como un corazón que late
    ferido por pena ruda.

    Tal maxino a sombra triste
    de mi maa, soia vagando
    nas esferas onde existe;
    que ir á groria se resiste,
    polos que quixo agardando.

    Vexo o Souto en parda sombra
    envolvendo o seu ramaxe,
    que por bon, do Rei se nombra,
    donde fero o vento asombra,
    roxe e estala de coraxe.

    I o Palacio, serio e grave,
    ¡canto en pura luz se baña!
    Tal parés pesada nave
    que volver ó mar non sabe,
    se encallou na fresca braña.

    Vexo Valga á beira hermosa
    dun camiño todo prata,
    casta virxe candorosa,
    sentadiña en chan de rosa,
    vestidiña de escalrata.

    A San Lois vexo brillando
    bañado por tintas puras,
    sol e sombras amostrando,
    en reposo contemprando
    montes, auguas e verduras.

    I a Padrón, ponliña verde,
    fada branca ó pé dun río,
    froita en frol da que eu quixerde,
    lonxe miro que se perde
    baixo un manto de resío.

    ¡Que inchadiña branca vela
    antre os millos corre soa,
    misteriosa pura estrela!
    Dille o vento en torno dela:
    «Palomiña, ¡voa!, ¡voa!»

    Faille arrolo a branda ría
    cun remanso mormuxante,
    que nás da arboleda umbría
    baixo un toldo de alegría,
    ó calor dun sol amante.

    ¡Sol de Italia, sol de amore...!
    ¿Ti paisax mellor alumas?
    ¿Ti máis rosas, máis verdore,
    mellor ceu, máis soave core
    ves do golfo antre as espumas?

    ¡Sol de Italia, eu non sospiro
    por sentirte ardente raio!
    Que outro sol temprado miro;
    docemente aquí respiro
    nun perene, eterno maio.

    Nesta terra tal encanto
    se respira... Triste ou probe,
    rico ou farto de querbanto,
    ¡se encariña nela tanto
    quen baixo o seu ceu se crobe!...

    Os que son nela nacidos,
    os que son dela mimados,
    lonxe dela están doridos
    porque van de amor feridos
    por quen fono amamantados.

    Polos fillos a nai tira,
    xorda, triste, plañideira,
    xeme, chora, e mais sospira,
    e non para, hastra que os mira
    ben chegar por derradeira.

    ¡Probe nai, canto te quero!
    ¡Nai tamén, ¡ai!, da nai miña!
    O teu chan de amor prefiero,
    a canto hai grande ou severo
    en toda a terra xuntiña.

    ¿Como non si ora estou vendo,
    nun paisax de prata e rosas,
    canto a vida foi querendo,
    cos meus ollos remexendo
    memoriñas cariñosas?

    ¡Bosques, casa, sepulturas,
    campanarios e campanas
    con sons vagos de dozuras
    que despertan, ¡ai!, ternuras
    que en jamáis podrán ser vanas!

    Elas fono as que tocaron
    cando os meus alí naceron;
    elas fono as que choraron,
    elas fono as que dobraron
    cando os meus avós morreron.

    Elas fono as que alegriñas
    me chamaban mainamente
    nas douradas mañanciñas,
    de mi maa cas cantiguiñas
    i os biquiños xuntamente.

    Inda vexo onde xogaba
    cas meniñas que eu quería,
    o enxidiño onde folgaba,
    os rosales que coidaba
    i a fontiña onde bebía.

    Vexo a rúa solitaria
    que en paz baña un sol sereno,
    sin que a trube man contraria,
    igual sempre, nunca varia,
    veiga llana en campo ameno.

    E tamén vexo enloitada
    da Arretén a casa nobre,
    donde a miña nai foi nada,
    cal viudiña abandonada
    que cai triste ó pé dun robre.

    Alí está, sombra perdida,
    vos sin son, corpo sin alma,
    amazona mal ferida
    que ó sentir que perde a vida
    se adormece en xorda calma.

    Casa grande lle chamaban
    noutro tempo venturoso,
    cando os probes a improraban,
    e fartiños se quentaban
    ó seu lume cariñoso.

    Casa grande, cando un santo
    venerable cabaleiro (2)
    con tranquilo, nobre encanto,
    baixo os priegues do seu manto
    cobexaba ó perdioseiro.

    Cando os cantos na capilla
    da Gran casa resoaban
    con fervor e fe sensilla,
    rico fruto da semilla
    que os varóns santos sembraban.

    Ora todo silensioso
    causa alí medo e pavura,
    mora esprito temeroso
    nos salóns onde o reposo
    fixo un niño ca tristura.

    Risas, cantos, armonía,
    brandas músicas, contento,
    festas, dansas, alegría,
    se trocou na triste e fría,
    xorda vos do forte vento.

    No gran patio as herbas crecen
    vigorosas sin coidado,
    i as silveiras que frorecen
    no seu tempo fruto ofrecen
    ós meniños sazonado.

    I ante aquel silencio mudo
    que a trubar naide alí chega,
    antre aquel ¡xa fun! tan rudo,
    vese inteiro un nobre escudo
    que a desir non son se nega.

    Craros timbres mostra ufano
    cun soberbo casco airoso...
    mais detrás dun son tan vano
    vese o probe orgullo humano,
    homillado e polvoroso.

    Tras da calada visera,
    que hai uns ollos feridores
    que nos miran, se dixera;
    que nons din: todo é quimera
    neste mundo de dolores.

    ¡Casa grande!, ¡triste casa!,
    quen de aquí tan soia miro
    parda, escura, triste masa,
    ¡casa grande!, pasa, pasa...
    Ti xa n'es más que un sospiro.

    Meus avós, ¡ai!, xa morreron,
    os demais te abandonaron,
    os teus lustros pereceron,
    i os que millor te quixeron,
    tamén de ti se apartaron.

    Mes tras mes, pedra tras pedra,
    ti te irás desmoronando
    ceñida por sintas de hedra,
    mentras que outra forte medra,
    que así o mundo vai rolando.

    ¡Mais que lus, que colorido
    nos espazos se dilata!
    Luce o sol descolorido
    i arco de iris xa nacido
    longa sinta se desata.

    Como chove miudiño,
    como miudiño chove;
    como chove miudiño
    pola banda de Laíño,
    pola banda de Lestrove.




    _________________



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]


    "Ser como un verso volando
    o un ciego soñando
    y en ese vuelo y en ese sueño
    compartir contigo sol y luna,
    siendo guardián en tu cielo
    y tren de tus ilusiones."
    (Hánjel)





    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
    Evangelina Valdez
    Evangelina Valdez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 7496
    Fecha de inscripción : 24/07/2009
    Edad : 67

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Evangelina Valdez Mar 05 Feb 2013, 21:45



    «Yo en mi lecho de abrojos,
    tú en tu lecho de rosas y de plumas;
    verdad dijo el que dijo que un abismo
    media entre mi miseria y tu fortuna.
    Mas yo no cambiaría
    por tu lecho mi lecho,
    pues rosas hay que manchan y emponzoñan,
    y abrojos que a través de su aspereza
    nos conducen al cielo».





    Ya siente que te extingues en su seno,
    llama vital, que dabas
    luz a su espíritu, a su cuerpo fuerzas,
    juventud a su alma.

    Ya tu calor no templará su sangre,
    por el invierno helada,
    ni harás latir su corazón, ya falto
    de aliento y de esperanza.

    Mudo, ciego, insensible,
    sin goces ni tormentos,
    será cual astro que apagado y solo,
    perdido va por la extensión del cielo.
    Maria Lua
    Maria Lua
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 71951
    Fecha de inscripción : 12/04/2009
    Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Maria Lua Miér 06 Feb 2013, 18:13

    Gracias, Evangelina....
    Besos, amiga, con cariño
    Maria Lua


    _________________



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]


    "Ser como un verso volando
    o un ciego soñando
    y en ese vuelo y en ese sueño
    compartir contigo sol y luna,
    siendo guardián en tu cielo
    y tren de tus ilusiones."
    (Hánjel)





    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
    Evangelina Valdez
    Evangelina Valdez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 7496
    Fecha de inscripción : 24/07/2009
    Edad : 67

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Evangelina Valdez Miér 06 Feb 2013, 19:45

    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]





    "AL OÍR LAS CANCIONES"





    Al oir las canciones.

    que en otro tiempo oía,
    del fondo, en donde duermen mis pasiones,

    el sueño de la nada,

    pienso, que se alza irónica y sombría,

    la imagen, ya enterrada,

    de mis blancas y hermosas ilusiones,

    para decirme:



    —¡Necia!,


    lo que es ido

    ¡no vuelve!;

    lo pasado se ha perdido

    como en la noche

    va a perderse el día,

    ni hay para la vejez

    resurrecciones...



    ¡Por Dios, no me cantéis esas canciones

    que en otro tiempo oía!







    "AL CAER DESPEÑADO..."




    Al caer despeñado en la hondura
    desde la alta cima,
    duras rocas quebraron sus huesos
    hirieron sus carnes agudas espinas,
    y el torrente de lecho sombrío,
    rasgando sus linfas
    y entreabriendo los húmedos labios,
    vino a darle su beso de muerte
    cerrando en los suyos el paso a la vida.
    .

    Despertáronle luego, y temblando
    de angustia y de miedo,
    —¡Ah!, ¿por qué despertar? —preguntóse
    después de haber muerto.
    .

    Al pie de su tumba
    con violados y ardientes reflejos,
    flotando en la niebla
    vio dos ojos brillantes de fuego
    que al mirarle ahuyentaban el frío
    de la muerte templando su seno.
    .

    Y del yermo sin fin de su espíritu
    ya vuelto a la vida, rompiéndose el hielo,
    sintió al cabo brotar en el alma
    la flor de la dicha, que engendra el deseo.
    Dios no quiso que entrase infecunda
    en la fértil región de los cielos;
    piedad tuvo del ánimo triste
    que el germen guardaba de goces eternos.
    .
    Maria Lua
    Maria Lua
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 71951
    Fecha de inscripción : 12/04/2009
    Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Maria Lua Miér 06 Feb 2013, 22:31

    Gracias, Evangelina...
    Besos, amiga
    Maria Lua


    _________________



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]


    "Ser como un verso volando
    o un ciego soñando
    y en ese vuelo y en ese sueño
    compartir contigo sol y luna,
    siendo guardián en tu cielo
    y tren de tus ilusiones."
    (Hánjel)





    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
    enrique garcia
    enrique garcia
    España
    España


    Cantidad de envíos : 18182
    Fecha de inscripción : 14/04/2009

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por enrique garcia Jue 07 Feb 2013, 07:53

    Un gran trabajo el tuyo querida Maria
    Rosalia me fascina
    yo la lei mucho hace años, visité su tumba, su tierra.....
    besos de cariño
    Maria Lua
    Maria Lua
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 71951
    Fecha de inscripción : 12/04/2009
    Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Maria Lua Jue 07 Feb 2013, 10:23

    Gracias, amigo Enrique...
    A mí, también me encantan
    los poemas de Rosalía...
    Besos
    Maria Lua


    _________________



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]


    "Ser como un verso volando
    o un ciego soñando
    y en ese vuelo y en ese sueño
    compartir contigo sol y luna,
    siendo guardián en tu cielo
    y tren de tus ilusiones."
    (Hánjel)





    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
    Evangelina Valdez
    Evangelina Valdez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 7496
    Fecha de inscripción : 24/07/2009
    Edad : 67

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Evangelina Valdez Jue 07 Feb 2013, 11:11

    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
    -TIEMPO DE SOSIEGO, DIANA PROFILIO-

    "BUSCA Y ANHELA EL SOSIEGO"

    Busca y anhela el sosiego…
    mas… ¿quién le sosegará?
    Con lo que sueña despierto,
    dormido vuelve a soñar.
    Que hoy como ayer, y mañana
    cual hoy, en su eterno afán,
    de hallar el bien que ambiciona
    -cuando sólo encuentra el mal-,
    siempre a soñar condenado,
    nunca puede sosegar.

    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

    "POEMA DEL RUMOR"

    Del rumor cadencioso de la onda
    y el viento que muge;
    del incierto reflejo que alumbra
    la selva o la nube;
    del piar de alguna ave de paso;
    del agreste ignorado perfume
    que el céfiro roba
    al valle o a la cumbre,
    mundos hay donde encuentran asilo
    las almas que al peso
    del mundo sucumben.

    Evangelina Valdez
    Evangelina Valdez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 7496
    Fecha de inscripción : 24/07/2009
    Edad : 67

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Evangelina Valdez Jue 07 Feb 2013, 11:26

    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

    "EN LOS ECOS"

    En los ecos del órgano, o en el rumor del viento,
    en el fulgor de un astro o en la gota de lluvia,
    te adivinaba en todo, y en todo te buscaba,
    sin encontrarte nunca.
    Quizás después te ha hallado, te ha hallado y ha perdido
    otra vez de la vida en la batalla ruda,
    ya que sigue buscándote y te adivina en todo,
    sin encontrarte nunca.
    Pero sabe que existes y no eres vano sueño,
    hermosura sin nombre, pero perfecta y única.
    Por eso vive triste, porque te busca siempre,
    sin encontrarte nunca.

    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

    "ESTACIONES"

    Adivínase el dulce y perfumado
    calor primaveral;
    los gérmenes se agitan en la tierra
    con inquietud en su amoroso afán,
    y cruzan por los aires, silenciosos,
    átomos que se besan al pasar.
    Hierve la sangre juvenil; se exalta
    lleno de aliento el corazón, y audaz
    el loco pensamiento sueña y cree
    que el hombre es, cual los dioses, inmortal.
    No importa que los sueños sean mentira,
    ya que al cabo es verdad
    que es venturoso el que soñando muere,
    infeliz el que vive sin soñar.
    ¡Pero qué aprisa en este mundo triste
    todas las cosas van!
    ¡Que las domina el vértigo creyérase!…
    la que ayer fue capullo, es rosa ya,
    y pronto agostará rosas y plantas
    el calor estival.
    Candente está la atmósfera;
    explora el zorro la desierta vía:
    insalubre se torna
    del limpio arroyo el agua cristalina,
    el pino aguarda inmóvil
    los besos inconstantes de la brisa.
    Imponente silencio
    agobia la campiña;
    sólo el zumbido del insecto se oye
    en las extensas y húmedas umbrías;
    monótono y constante
    como el sordo estertor de la agonía.
    Bien pudiera llamarse, en el estío,
    la hora del mediodía,
    noche en que al hombre de luchar cansado
    más que nunca le irritan,
    de la materia la imponente fuerza
    y del alma las ansias infinitas.
    Volved, ¡oh, noches de invierno frío,
    nuestras viejas amantes de otros días!
    Tornad con vuestros hielos y crudezas
    a refrescar la sangre enardecida
    por el estío insoportable y triste…
    ¡Triste!… ¡Lleno de pámpanos y espigas!
    Frío y calor, otoño o primavera,
    ¿dónde…, dónde se encuentra la alegría?
    Hermosas son las estaciones todas
    para el mortal que en sí guarda la dicha;
    mas para el alma desolada y huérfana,
    no hay estación risueña ni propicia.


    cecilia gargantini
    cecilia gargantini
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 40767
    Fecha de inscripción : 25/04/2009
    Edad : 70
    Localización : buenos aires

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por cecilia gargantini Jue 07 Feb 2013, 11:31

    Gracias, querida Evangelina, por complementar tan bien el trabajo de Maria.
    Besitosssssssss mil para cada una
    Evangelina Valdez
    Evangelina Valdez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 7496
    Fecha de inscripción : 24/07/2009
    Edad : 67

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Evangelina Valdez Jue 07 Feb 2013, 11:37

    Para eso estamos Cecilia, para ayudarnos una a la otra: "Uno para todos y todos para uno"-Las tres Mosqueteras- jajajajajaja
    Besos
    Maria Lua
    Maria Lua
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 71951
    Fecha de inscripción : 12/04/2009
    Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Maria Lua Vie 08 Feb 2013, 17:30

    Gracias, Evangelina y Cecilia...
    Besos, amigas
    Maria Lua


    _________________



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]


    "Ser como un verso volando
    o un ciego soñando
    y en ese vuelo y en ese sueño
    compartir contigo sol y luna,
    siendo guardián en tu cielo
    y tren de tus ilusiones."
    (Hánjel)





    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
    Maria Lua
    Maria Lua
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 71951
    Fecha de inscripción : 12/04/2009
    Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Maria Lua Vie 08 Feb 2013, 18:37



    _________________



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]


    "Ser como un verso volando
    o un ciego soñando
    y en ese vuelo y en ese sueño
    compartir contigo sol y luna,
    siendo guardián en tu cielo
    y tren de tus ilusiones."
    (Hánjel)





    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
    Maria Lua
    Maria Lua
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 71951
    Fecha de inscripción : 12/04/2009
    Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Maria Lua Vie 08 Feb 2013, 18:44





    El poema "Negra Sombra" pertenece a la primera mujer poetisa que existió en Galicia, su nombre, Rosalía de Castro (Santiago de Compostela 1837 - Padrón/ La Coruña 1885); una mujer de una altísima sensibilidad, que por razones oscuras y muy profundas de su personalidad, impregnó sus letras con un "dolor de vivir" que aún nos subyuga. Dejó una obra literaria singular, intima, vibrante, taciturna y melancólica, que alcanzó una lírica que la lleva del crepúsculo tardomedieval al romanticismo mas decantado y moderno, comparandose en calidad al gran Ruben Darío, convirtiéndose en la figura central del " rexurdimiento" de la literatura gallega en el siglo XIX.
    Negra sombra es el poema más conocido de Rosalía de Castro, gracias a que el compositor- músico, Xoán Montés Capón ( 1840 - 1899) , lo atravesó con un alalá gallego, que no es otra cosa que los cantos mas antiguos y originarios de Galicia, lamentos de campesinos y cantos a la tierra. Está fusión ha hecho una pieza de incalculable belleza.



    Negra Sombra

    Cando penso que te fuches,
    negra sombra que me asombras,
    ó pé dos meus cabezales
    tornas facéndome mofa.

    Cando maxino que es ida,
    no mesmo sol te me amostras,
    i eres a estrela que brila,
    i eres o vento que zoa.

    Si cantan, es ti que cantas,
    si choran, es ti que choras,
    i es o marmurio do río
    i es a noite i es a aurora.

    En todo estás e ti es todo,
    pra min i en min mesma moras,
    nin me abandonarás nunca,
    sombra que sempre me asombras.






    NEGRA SOMBRA

    Cuando pienso que te fuiste,
    negra sombra que me asombras,
    a los pies de mis cabezales,
    tornas haciéndome mofa.

    Cuando imagino que te has ido,
    en el mismo sol te me muestras,
    y eres la estrella que brilla,
    y eres el viento que zumba.

    Si cantan, eres tú que cantas,
    si lloran, eres tú que lloras,
    y eres el murmullo del río
    y eres la noche y eres la aurora.

    En todo estás y tú eres todo,
    para mí y en mi misma moras,
    ni me abandonarás nunca,
    sombra que siempre me asombras.
    Negra Sombra (Follas Novas 1880



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]


    _________________



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]


    "Ser como un verso volando
    o un ciego soñando
    y en ese vuelo y en ese sueño
    compartir contigo sol y luna,
    siendo guardián en tu cielo
    y tren de tus ilusiones."
    (Hánjel)





    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
    Lluvia Abril
    Lluvia Abril
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 55631
    Fecha de inscripción : 17/04/2011
    Edad : 63

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Lluvia Abril Lun 11 Feb 2013, 05:24

    A LA MEMORIA DEL POETA GALLEGO AURELIO AGUIRRE



    Lágrima triste en mi dolor vertida,
    perla del corazón que entre tormentas
    fue en largas horas de pesar nacida,
    en fúnebre memoria convertida
    la flor será que a tu corona enlace;
    las horas de la vida turbulentas
    ajan las flores y el laurel marchitan;
    pero lágrimas, ¡ay!, que el alma esconde,
    llanto de duelo que el dolor fecunda,
    si el triste hueco de una tumba anega
    y sus húmedos hálitos inunda,
    ni el sol de fuego que en Oriente nace
    seco su manantial a dejar llega
    ni en sutiles vapores le deshace,
    ¡y es manantial fecundo el llanto mío
    para verter sobre un sepulcro amado
    de mil recuerdos caudaloso río!


    _________________
    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
    Lluvia Abril
    Lluvia Abril
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 55631
    Fecha de inscripción : 17/04/2011
    Edad : 63

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Lluvia Abril Lun 11 Feb 2013, 05:31

    "La rosa" de Rosalía de Castro



    Pero mira que mi corazón
    es una rosa de cien hojas
    y cada hoja es una pena
    que vive pegada a otra.

    Quitas una, quitas dos,
    penas me quedan de sobra;
    hoy diez, mañana cuarenta,
    deshoja que te deshoja…

    ¡El corazón me arrancaras
    para arrancármelas todas!


    _________________
    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
    Maria Lua
    Maria Lua
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 71951
    Fecha de inscripción : 12/04/2009
    Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Maria Lua Mar 12 Feb 2013, 10:48

    Gracias, querida amiga
    Lluvia...
    Son muy hermosos los
    poemas...
    Besos
    Maria Lua


    _________________



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]


    "Ser como un verso volando
    o un ciego soñando
    y en ese vuelo y en ese sueño
    compartir contigo sol y luna,
    siendo guardián en tu cielo
    y tren de tus ilusiones."
    (Hánjel)





    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
    Maria Lua
    Maria Lua
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 71951
    Fecha de inscripción : 12/04/2009
    Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Maria Lua Mar 12 Feb 2013, 10:56

    Campanas de Bastabales-Rosalía de Castro

    con Amancio Prada (




    Campanas de Bastabales


    (Rosalia de Castro - Amancio Prada)

    Campanas de Bastabales,
    cando vos oio tocar,
    mórrome de soidades.

    Cando vos oio tocar,
    campaniñas, campaniñas,
    sin querer torno a chorar.

    Cando de lonxe vos oio,
    penso que por min chamades
    e das entrañas me doio.

    Dóiome de dór ferida,
    que antes tiña vida enteira
    e hoxe teño media vida.

    Só media me deixaron
    os que de aló me trouxeron,
    os que de aló me roubaron.

    Non me roubaron, traidores,
    ¡ai!, uns amores toliños,
    ¡ai!, uns toliños amores.

    Que os amores xa fuxiron,
    as soidades viñeron...
    De pena me consumiron.

    Campanas de Bastabales,
    cando vos oio tocar,
    mórrome de soidades.


    _________________



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]


    "Ser como un verso volando
    o un ciego soñando
    y en ese vuelo y en ese sueño
    compartir contigo sol y luna,
    siendo guardián en tu cielo
    y tren de tus ilusiones."
    (Hánjel)





    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
    Maria Lua
    Maria Lua
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 71951
    Fecha de inscripción : 12/04/2009
    Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Maria Lua Mar 12 Feb 2013, 14:52



    _________________



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]


    "Ser como un verso volando
    o un ciego soñando
    y en ese vuelo y en ese sueño
    compartir contigo sol y luna,
    siendo guardián en tu cielo
    y tren de tus ilusiones."
    (Hánjel)





    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
    Maria Lua
    Maria Lua
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 71951
    Fecha de inscripción : 12/04/2009
    Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Maria Lua Vie 15 Feb 2013, 08:59

    TEXTO EM GALLEGO / TEXTO EM PORTUGUÊS


    I – VAGUEDÁS



    II

    Bem sei que non hai nada

    Novo en baixo do ceo,

    Que antes outros pensaron

    As cousas que ora eu penso.



    E bem, ¿para que escribo?

    E bem, porque así semos,

    Relox que repetimos

    Eternamente o mesmo.



    III



    Tal como as nubes

    Que impele o vento,

    I agora asombran, i agora alegran

    Os espazos inmensos do ceo,

    Así as ideas

    Loucas que eu teño,

    As imaxes de múltiples formas,

    De estranas feituras, de cores incertos,

    Agora asombran,

    Agora acraran

    O fondo sin fondo do meu pensamento.



    xxxv




    Eu cantar, cantar, cantei,

    a gracia non eramoita,



    Que nunca (delo me pesa)

    fun eu meniña graciosa.

    Cantei como mal sabía

    dándolle reviravoltas,

    cal fán aquês que non saben

    direitamente unha cousa,

    pero dempois paseniño,

    y un pouco mais alto agora,

    fun votando as miñas cantigas

    com quen non quer á cousa.

    Eu bem quixera, é verdade,

    que mais boniteiras foran;

    euben quixera que nelas

    bailase ó sol c´as pombas,

    as bandas auguas c´á luz

    y os aires mainos c´as rosas.

    Que nelas craras se visen

    a espuma d´as verdes ondas,

    do ceo as brancas estrelas,

    da terr´as prantas hermosas,

    as niebras de cor sombriso

    qu´aló nas montañas voan;

    os berros do triste moucho,

    s campaniñas que dobran,

    a primadera que ríe

    y os paxariños que voan.



    Canta que te canta, mentras

    os coraçóns tristes choran.

    Esto e inda mais, eu quixera

    desir con lengua graciosa;

    mas don á gracia me falta

    o sentimento me sobra,

    anqu´este tampouco abasta

    para expricar certas cousas,

    qu´á veces por fora un canta

    mentras que por dentro un chora.

    Non me expriquei cal quixera

    pois on de expricansa pouca;

    si gracia en cantar non teño

    o amor da patria m´afoga,

    Eu cantar, cantar, cantei

    a gracia non era moita,

    ίmais qué fazer, desdichada,

    sin non nacín mais graciosa!



    13

    San Antonio bendito,

    dádeme um home,

    anque me mate,

    anque me esfole.





    Meu santo San Antonio,

    daime um homiño,

    anque o tamaño teña

    dun gran de millo.

    Daimo, meu santo,

    anque os pés teña coxos,

    mancos os brazos.



    Uma mller sin home...,

    ίsanto bendito!,

    é corpiño sin alma,

    festa sin trigo,

    pau viradoiro

    que onda queira que vaia

    troncho que troncho.



    Mais, em tendo um homiño,

    ίVirxe do Carme!,

    non hai mundo que chegue

    pra um folgarse.

    Que, zambo ou trenco,

    sempre é bo ter un home

    para um remédio.



    Eu sei dum que cobisa

    causa miralo,

    lanzaliño de corpo,

    roxo e encarnado,

    caniñas de manteiga,

    e palavras tan doces

    qual mentireiras.



    Por el peno de día,

    de noite peno,

    pensando nos seus ollos

    color de ceo;

    mais el, xá doito,

    de amoriños entende,

    de casar pouco.



    Facé, meu Sant Antonio,

    que onda min veña

    para casar conmigo,

    nena solteir

    que levo en dote

    uma culler de ferro,

    carro de boxe,



    un irmanciño novo

    que xá tem dentes,

    unha vaquiña vella

    que non dá leite...

    ίAi, meu santiño!:

    face que tal suceda

    cal volo pido.



    San Antonio bendito,

    dádeme um home,

    anque me mate,

    anque me esfole,

    que, zambo ou trenco,

    sempre é bo ter un home

    para um remédio.






    TEXTO EM PORTUGUÊS

    I – VAGUEDADES



    Tradução de Andityas Soares de Moura



    II

    Bem sei que não há nada de

    Novo sob o céu,

    Que antes outros pensaram

    As cousas que ora eu penso.



    Bem, para que escrevo?

    Bem, porque somos assim:

    Relógios que repetem

    Eternamente o mesmo.



    III



    Tal como as nuvens

    Que impele o vento,

    E ora assombram, e ora alegram

    Os espaços imensos do céu,

    Assim as idéias

    Loucas qu´eu tenho,

    As imagens de múltiplas formas,

    D´estranhas feituras, de cores incertas,

    Ora assombram,

    Ora aclaram

    O fundo sem fundo do meu pensamento.



    CANTIGA

    Tradução de Henriqueta Lisboa



    Eu cantar, cantar, cantei;

    a graça não era muita,

    pois nunca por meu pesar,

    fui eu menina graciosa.

    Cantei como foi possível,

    dando voltas e mais voltas

    assim como quem não sabe

    perfeitamente uma cousa.

    Porém depois de mansinho

    e um pouco mais alto agora,

    fui soltando essas cantigas

    como quem não quer a cousa.

    Eu bem quisera, é verdade,

    que elas fossem mais bonitas;

    eu bem quisera que nelas

    bailasse o sol com as pombas,

    as brancas águas com a luz,

    e os ares mansos com as rosas.

    Que nelas claras se vissem

    a espuma das verdes ondas,

    do céu as brancas estrelas

    da terá as plantas formosas,

    as névoas de cor sombria

    que lá nas montanhas voam;

    os pios do triste mocho,

    as campainhas que dobram

    a primavera que ri,

    e os passarinhos que voam.



    E canta que canta, enquanto

    os corações tristes choram.

    Isto e ainda mais quisera

    dizer com língua graciosa;

    mas onde a graça me falta,

    o sentimento me sobra.

    Entretanto isto não basta

    par explicar certas cousas

    que, às vezes, por fora um canta

    enquanto por dentro chora.

    Não me expliquei qual quisera:

    sou de pouca explicação;

    se graça em cantar não tenho,

    o amor da terra me afoga.

    Eu cantar, cantar, cantei,

    a graça não era muita,

    mas que fazer — desgraçada! —

    se não nasci mais graciosa.



    13

    Sant´Antônio bendito,

    daí-me um homem,

    ainda que me mate,

    ainda que m´esfole.





    Meu santo Sant´Antônio,

    daí-me um hominho,

    ainda que o tamanho tenha

    d´um grão de milho.

    Daí-mo, meu santo,

    ainda que tenha os pés coxos,

    tortos os braços.



    Uma mulher sem homem...,

    santo bendito!,

    é corpinho sem alma,

    festa sem trigo,

    pau viradouro

    que onde quer que vá

    quebra que quebra.



    Mas, tendo um hominho,

    Virgem do Carmo!,

    não há mundo que baste

    pra alguém folgar.

    Pois mesmo cambaio,

    sempre é bom ter um homem

    pra remediar.



    Eu sei dum que cobiça

    causa em quem o mira,

    esbeltinho de corpo,

    vermelho e encarnado,

    carninhas de manteiga,

    e palavras tão doces

    quão mentirosas.



    Por ele peno de dia,

    de noite peno,

    pensando nos seus olhos

    cor de céu;

    mas ele, já douto,

    de namoricos entende,

    de casar: pouco.



    Fazei, meu Sant´Antônio,

    que pra junto de mim venha

    para casar comigo,

    moça solteira

    que levo de dote

    uma colher de ferro,

    quatro de buxo,



    um irmãozinho novo

    que já tem dentes,

    uma vaquinha velha

    que não dá leite...

    Ai, meu santinho!:

    fazei que tal suceda

    qual vos peço.



    Sant´Antônio bendito,

    daí-me um homem,

    ainda que me mate,

    ainda que m´esfole,

    pois mesmo cambaio,

    sempre é bom ter um homem

    pra remediar.











    [Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]


    _________________



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]


    "Ser como un verso volando
    o un ciego soñando
    y en ese vuelo y en ese sueño
    compartir contigo sol y luna,
    siendo guardián en tu cielo
    y tren de tus ilusiones."
    (Hánjel)





    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
    Pascual Lopez Sanchez
    Pascual Lopez Sanchez
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 88806
    Fecha de inscripción : 29/06/2009
    Edad : 72
    Localización : Murcia / Muchas veces en Mazarrón/ Algunas en Cieza ( amo la ciudad donde nací; amo su río - Río Segura_ y amo sus montes secos llenos de espartizales)

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Rosalía de Castro

    Mensaje por Pascual Lopez Sanchez Mar 24 Feb 2015, 02:41

    Hoy es el aniversario del nacimiento de una de las grandes poetas de nuestra lengua  : ROSALÍA DE CASTRO. Creo que no debemos pasar fecha sin acordarnos de ella.


    _________________
    "No hay  cañones que maten la esperanza."  Walter Faila


    GRANDES ESCRITORES ES DE TODOS LOS FORISTAS. PARTICIPA, POR FAVOR.


     ISRAEL: ¡GENOCIDA!
    Pedro Casas Serra
    Pedro Casas Serra
    Grupo Metáfora
    Grupo Metáfora


    Cantidad de envíos : 45799
    Fecha de inscripción : 24/06/2009
    Edad : 76
    Localización : Barcelona

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Pedro Casas Serra Mar 24 Feb 2015, 07:28

    Gracias por recordárnoslo, Pascual. En
    [Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
    tenemos muchas muestras de su bella poesía.

    Un abrazo.
    Pedro


    _________________
    [Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
    María Ofelia Reimundo
    María Ofelia Reimundo


    Cantidad de envíos : 9207
    Fecha de inscripción : 07/06/2009
    Localización : SAN ISIDRO

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por María Ofelia Reimundo Mar 24 Feb 2015, 08:54

    TOTALMENTE DE ACUERDO CONTIGO, NO LO DEBEMOS OLVIDAR, CARIÑOS SINCEROS de...
    MOR*


    Adivínase el dulce y perfumado
    calor primaveral;
    los gérmenes se agitan en la tierra
    con inquietud en su amoroso afán,
    y cruzan por los aires, silenciosos,
    átomos que se besan al pasar.

    Hierve la sangre juvenil, se exalta
    lleno de aliento el corazón, y audaz
    el loco pensamiento sueña y cree
    que el hombre es, cual los dioses, inmortal,
    No importa que los sueños sean mentira,
    ya que al cabo es verdad
    que es venturoso el que soñando muere,
    infeliz el que vive sin soñar.

    ¡Pero qué aprisa en este mundo triste
    todas las cosas van!
    ¡Que las domina el vértigo creyérase!
    La que ayer fue capullo, es rosa ya,
    y pronto agostará rosas y plantas
    el calor estival.

    ROSALIA DE CASTRO
    Maria Lua
    Maria Lua
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 71951
    Fecha de inscripción : 12/04/2009
    Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Maria Lua Mar 24 Feb 2015, 09:57

    Lo subo


    _________________



    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]


    "Ser como un verso volando
    o un ciego soñando
    y en ese vuelo y en ese sueño
    compartir contigo sol y luna,
    siendo guardián en tu cielo
    y tren de tus ilusiones."
    (Hánjel)





    [Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

    Contenido patrocinado


    ROSALÍA DE CASTRO - Página 3 Empty Re: ROSALÍA DE CASTRO

    Mensaje por Contenido patrocinado


      Fecha y hora actual: Sáb 27 Jul 2024, 02:38