En coordinación con la ASOCIACIÓN CULTURAL FORO AIRES DE LIBERTAD

ENTRAR DESDE AQUÍ

REGISTRO Nº 605538 (Madrid - España -28-05-14)

GRUPO METAFORA-EXCLUSIVO PARA SUS MIEMBROS

ENTRAR DESDE AQUÍ

Estadísticas

Nuestros miembros han publicado un total de 1016507 mensajes en 46630 argumentos.

Tenemos 1545 miembros registrados

El último usuario registrado es Daniels

Los posteadores más activos de la semana

Maria Lua

Pascual Lopez Sanchez

Temas similares

FOROS Y SUBFOROS DE "AIRES DE LIBERTAD"

FORO ANUNCIOS LIDIA BIERY-anuncios actuales

FORO ERNESTO WURTH- cuentos y temas diversos

FORO "MOR": POETAS FALLECIDOS DE NUESTRO FORO)"-

FORO ROSA BUK- poesía libre y medida

FORO ABIERTO DE POESÍA "MIGUEL HERNANDEZ"

FORO ANTOLOGIAS PERSONALES GALLARDO CHAMBONNET

FORO PINCELES

FORO PASCUAL LOPEZ SANCHEZ- grandes escritores

SUBFORO JUAN JOSE ALCOLEA- honrar a grandes escritores en vida

FORO P. CASAS SERRA- taller de revisión

FORO LILI AIELLO.MARIA LUA- videos y poemas con voz

Últimos temas

» POESÍA SOCIAL XIX

Hoy a las 17:43 por Amalia Lateano

» Tadeusz Różewicz (1921-2014)

Hoy a las 15:56 por cecilia gargantini

» 2000-07-20 LA PALOMA BLANCA

Hoy a las 15:37 por cecilia gargantini

» Pequeños pensamientos

Hoy a las 15:34 por cecilia gargantini

» Józef Baran (1947-

Hoy a las 15:29 por cecilia gargantini

» POESÍA MÍSTICA Y RELIGIOSA V (PROVERBIOS - ECLESIASTES Y CANTARES DEL REY SALOMÓN

Hoy a las 14:58 por cecilia gargantini

» Fantasía (Pigmalión)

Hoy a las 13:52 por Pedro Casas Serra

» Fantasía (Ojo-universo)

Hoy a las 13:51 por Pedro Casas Serra

» Casa con jardín frente al mar

Hoy a las 13:50 por Pedro Casas Serra

» Ciudad junto al mar en noche de luna

Hoy a las 13:48 por Pedro Casas Serra

Comenta a tus compañeros

NO DEJEMOS CAER NUESTRO ESPACIO <

Pinche la imagen para ir al Dicc. RAE

¿Quién está en línea?

En total hay 69 usuarios en línea: 5 Registrados, 0 Ocultos y 64 Invitados :: 3 Motores de búsqueda

clara_fuente, MARCELA VELEZ, Maria Lua, Ramón Carballal, Simon Abadia

El record de usuarios en línea fue de 360 durante el Sáb 02 Nov 2019, 06:25

Comenta a tus compañeros

NO DEJEMOS CAER NUESTRO ESPACIO <

Pinche la imagen para ir al Dicc. RAE

Septiembre 2023

Lun	Mar	Miér	Jue	Vie	Sáb	Dom
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30

Calendario

Conectarse

Galería

+10

enrique garcia

cecilia gargantini

Catalina de Alvarado

Pascual Lopez Sanchez

Angel Salas

Evangelina Valdez

Lluvia Abril

Marusa F.Macias

Samara Acosta

María Ofelia Reimundo

14 participantes

Ir a la página :

1, 2, 3, 4, 5, 6

ROSALÍA DE CASTRO

Maria Lua

Maria Lua: Administrador-Moderador; Cantidad de envíos : 62429
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

Mensaje n°151

Re: ROSALÍA DE CASTRO

Mensaje por Maria Lua Sáb 17 Jun 2023, 08:47

A vida de Rosalía

A vida de Rosalía é unha historia realmente apaixonante, chea de interese histórico, cultural e intelectual. O seu relato é enteder desde a perpectiva dunha rapariga filla de nai solteira e fidalga as claves sociais do seu tempo; é asistir en primeira fila como moza, en Santiago, e en Madrid, a un proceso de formación rico e complexo; é seguirlle os pasos, en Vigo, na Coruña, en Lestrobe… á súa densa creación literaria e mais ao proxecto que acabou orixinando a Galicia dos nosos días. Hoxe as investigacións biográficas sobre a súa figura supuxeron claros avances no debuxo dos seus principais perfís. Aínda así, continúa a ser un reto estudala e explicala na súa totalidade e na súa complexidade.

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Casa de Rosalía

Su biografía con fotos aquí

[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]

_________________

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

Maria Lua

Maria Lua: Administrador-Moderador; Cantidad de envíos : 62429
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

Mensaje n°152

Re: ROSALÍA DE CASTRO

Mensaje por Maria Lua Sáb 17 Jun 2023, 08:51

A escritora nacional

Para Galicia Rosalía de Castro é algo máis ca unha escritora. Xeración tras xeración, a súa figura é un referente que está por riba de ideas e xeografías. Para os galegos e galegas ningunha outra figura literaria ou cultural ou política ou o que for os une tanto arredor do sentimento de pertenza a unha terra. Ela xerou innumerables páxinas, imaxes, cancións… Sen dúbida, una das máis representativas visións da nosa autora foi a dada por Curros en célebre poema: “Do mar pola orela / mireina pasar / na frente unha estrela / no bico un cantar”.

O debuxo dos seus perfís foi variando ao longo da historia, como variaron e evolucionaron as revisións estéticas, literarias e sociais do proxecto que ela mesma encabezou. A inicial canonización elevouna como santa e nai, nai sufridora das penas propias e das alleas, mater protectora, santiña dos altares do pobo. Toda canonización literaria ten o perigo de converterse ás veces en santificación. Posteriormente, arredor da poeta intimista, da poeta da sombra, da soidade, da dor e da angustia, escúlpese unha nova Rosalía, desvinculada do folclore e do mundo popular. É a Rosalía profunda, metafísica, filosófica, existencial: a Rosalía da saudade.

Máis tarde, arredor do Congreso Internacional de 1985 xestáronse novas perspectivas sobre a súa obra: a Rosalía patriótica e social, a dos oprimidos, a feminista… Hoxe as novas achegas desde a análise da paisaxe, as estratexias discursivas, a utilización dos cantares populares, os espazos simbólicos de transgresión e resistencia, o suxeito literario e político, a narrativa, etc. fannos ver que Rosalía de Castro resulta inesgotábel. Rosalía sempre falará, como os grandes escritores.

Que Galicia teña como “pai da patria” unha muller xa é ben significativo da orixinalidade do proceso iniciado no Rexurdimento. No fondo, son a súa rebeldía e ese estar sempre á beira dos humildes as ideas xerais que manexa o pobo galego cando escolle Rosalía de Castro para darlle nome a unha escola, a unha rúa, a un grupo folclórico, a unha sociedade de emigrantes, a unha publicación… Que Rosalía seguirá sendo bandeira de Galicia, non merece ningunha dúbida. A súa imaxe está destinada a acompañar e iluminar para sempre, cos perfís que foren pero coa luz daquela estrela, o proxecto que ela mesma axudou decisivamente a pór en marcha: o da dignidade e o da liberdade.

[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]

_________________

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

Maria Lua

Maria Lua: Administrador-Moderador; Cantidad de envíos : 62429
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

Mensaje n°153

Re: ROSALÍA DE CASTRO

Mensaje por Maria Lua Sáb 17 Jun 2023, 09:00

De Cantares Gallegos:

Miña Santiña,
miña Santasa,
miña cariña
de calabasa:
hei de emprestarvos
os meus pendentes,
hei de emprestarvos
o meu collar;
hei de emprestarcho,
cara bonita,
si me deprendes
a puntear.
__ Costureiriña
comprimenteira,
sacha no campo,
malla na eira,
lava no río,
vai apañar
toxiños secos
antre o pinar.
Así a meniña
traballadora
os punteados
deprende ora.
__ Miña Santiña,
mal me quixere
quen me aconsella
que tal fixere.
Mans de señora,
mans fidalgueiras
teñen todiñas
as costureiras;
boca de reina,
corpo de dama,
cómprelle a seda,
foxen da lama.
__¡Ai, rapaciña!
ti te-lo teo:
¡seda as que dormen
antre o centeo!
¡Fuxir da lama
quen naceu nela!
Dios cho perdone,
probe Manuela.
Lama con honra
non mancha nada,
nin seda limpa
honra emporcada.
__Santa Santasa,
non sos comprida,
decindo cousas
que fan ferida.
Faláime sólo
das muiñeiras,
daquelas voltas
revirandeiras
daqueles puntos
que fan agora
de afora adentro,
de adentro afora.
__Costureiriña
do carballal,
colle unha agulla,
colle un dedal;
cose os buratos
dese teu cós,
que andar rachada
non manda Dios.
Cose, meniña,
tantos furados
i ora non penses
nos punteados.
__Miña Santasa,
miña Santiña,
nin teño agulla,
nin teño liña,
nin dedal teño,
que aló na feira
rouboumo un majo
da faltriqueira,
decindo: “As perdas
dos descoidados
fan o lotiño
dos apañados”.
__¡Costureiriña
que a majos trata!
Alma de cobre,
collar de prata.
Mocidá rindo,
vellez chorando...
Anda, meniña,
coida do gando.
Coida das herbas
do teu herbal:
terás agulla,
terás dedal.
__Deixade as herbas,
que o que eu quería
era ir cal todas
á romería.
¡I alí con aire
dar cada volta!
Os ollos baixos,
a perna solta.
Pés lixeiriños,
corpo direito.
¡Pero, Santiña...,
non lle dou xeito!
Non vos metades
pedricadora;
bailadoriña
facéme agora.
Vós dende arriba
andá correndo;
facede os puntos,
i eu adeprendo.
Andá, que peno
polos penares...
Mirái que o pido
chorando a mares.
__¡Ai da meniña!
¡Ai da que chora,
ai, porque quere
ser bailadora!
Que cando durma
no camposanto,
os enemigos
faránlle espanto,
bailando enriba
das herbas mudas,
ó son da negra
gaita de Xudas.
I aquel corpiño
que noutros días
tanto truara
nas romerías,
ó son dos ventos
máís desatados
rolará logo
cos condenados.
Costureiriña,
n´hei de ser, n´hei,
quen che deprenda
tan mala lei.
__¡Ai, qué Santasa!
¡Ai, qué Santona!
Ollos de meiga,
cara de mona,
pór n´hei de pórche
os meus pendentes,
pór n´hei de pórche
o meu collar,
xa que non queres,
xa que non sabes
adeprenderme
a puntear.

[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]

_________________

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

Maria Lua

Maria Lua: Administrador-Moderador; Cantidad de envíos : 62429
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

Mensaje n°154

Re: ROSALÍA DE CASTRO

Mensaje por Maria Lua Dom 18 Jun 2023, 10:31

Campanas de Bastavales,

Campanas de Bastavales,
cando vos oio tocar,
mórrome de soidades.

I
Cando vos oio tocar,
campaniñas, campaniñas,
sin querer torno a chorar.

Cando de lonxe vos oio,
penso que por min chamades,
e das entrañas me doio.

Dóiome de dor ferida,
que antes tiña vida enteira
i hoxe teño media vida.

Sólo media me deixaron
os que de aló me trouxeron,
os que de aló me roubaron.

Non me roubaran, traidores,
¡ai!, uns amores toliños,
¡ai!, uns toliños amores.

Que os amores xa fuxiron,
as soidades viñeron...
De pena me consumiron.

II

Aló pola mañanciña
subo enriba dos outeiros
lixeiriña, lixeiriña.

Como unha craba lixeira,
para oír das campaniñas
a batalada pirmeira.

A pirmeira da alborada,
que me traen os airiños
por me ver máis consolada.

Por me ver menos chorosa,
nas súas alas ma traen
rebuldeira e queixumbrosa.

Queixumbrosa e retembrando
por antre a verde espesura,
por antre o verde arborado.

E pola verde pradeira,
por riba da veiga llana,
rebuldeira e rebuldeira.

III

Paseniño, paseniño,
vou pola tarde calada
de Bastavales camiño.

Camiño do meu contento;
i en tanto o sol non se esconde,
nunha pedriña me sento.

E sentada estóu mirando
cómo a lúa vai saíndo,
cómo o sol se vai deitando.

Cál se deita, cál se esconde
mentras tanto corre a lúa
sin saberse para dónde.

Para dónde vai tan soia,
sin que aos tristes que a miramos
nin nos fale, nin nos oia.

Que si oíra e nos falara,
moitas cousas lle dixera,
moitas cousas lle contara.
IV
Cada estrela, o seu diamante;
cada nube, branca pruma;
triste a lúa marcha diante.

Diante marcha crarexando veigas,
prados, montes, ríos,
donde o día vai faltando.

Falta o día, e noite escura
baixa, baixa, pouco a pouco,
por montañas de verdura.

De verdura e de follaxe,
salpicada de fontiñas
baixo a sombra do ramaxe.

Do ramaxe donde cantan
paxariños piadores
que ca aurora se levantan.

Que ca noite se adormecen
para que canten os grilos
que cas sombras aparecen.

V

Corre o vento, o río pasa.
Corren nubes, nubes corren
camiño da miña casa.

Miña casa, meu abrigo;
vanse todos, eu me quedo
sin compaña nin amigo.

Eu me quedo contemprando
as laradas das casiñas
por quen vivo suspirando.
............................
Ven a noite..., morre o día,
as campanas tocan lonxe
o tocar da Ave María.

Elas tocan pra que rece;
eu non rezo, que os saloucos
afogándome parece
que pon min tén que rezar.
Campanas de Bastavales,
cando vos oio tocar,
mórrome de soidades

[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]

_________________

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

Maria Lua

Maria Lua: Administrador-Moderador; Cantidad de envíos : 62429
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

Mensaje n°155

Re: ROSALÍA DE CASTRO

Mensaje por Maria Lua Lun 19 Jun 2023, 08:00

De Follas Novas

Unha vez tiven un cravo
cravado no corazón,
i eu non me acordo xa si era aquel cravo
de ouro, de ferro ou de amor.
Sóio sei que me fixo un mal tan fondo,
que tanto me atormentóu,
que eu día e noite sin cesar choraba
cal choróu Madanela na Pasión.
"Señor, que todo o podedes
-pedínlle unha vez a Dios-,
daime valor para arrincar dun golpe
cravo de tal condición".
E doumo Dios, e arrinquéino;
mais... ¿quén pensara...? Despóis
xa non sentín máis tormentos
nin soupen qué era delor;
soupen só que non sei qué me faltaba
en donde o cravo faltóu,
e seica, seica tiven soidades
daquela pena... ¡Bon Dios!
Este barro mortal que envolve o esprito
¡quén o entenderá, Señor...!

_________________

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

Maria Lua

Maria Lua: Administrador-Moderador; Cantidad de envíos : 62429
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

Mensaje n°156

Re: ROSALÍA DE CASTRO

Mensaje por Maria Lua Lun 19 Jun 2023, 08:00

SILENCIO!

A man nerviosa e palpitante o seo,
as niebras nos meus ollos condensadas,
con un mundo de dudas nos sentidos
i un mundo de tormentos nas entrañas,
sentindo cómo loitan
en sin igual batalla
inmortales deseios que atormentan
e rencores que matan,
mollo na propia sangre a dura pruma
rompendo a vena hinchada,
i escribo..., escribo..., ¿para qué? ¡Volvede
ó máis fondo da ¡alma,
tempestosas imaxes!
¡Ide a morar cas mortas relembranzas!
¡Que a man tembrosa no papel só escriba
palabras, e palabras, e palabras!
Da idea a forma inmaculada e pura
¿dónde quedóu velada?

_________________

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

Maria Lua

Maria Lua: Administrador-Moderador; Cantidad de envíos : 62429
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

Mensaje n°157

Re: ROSALÍA DE CASTRO

Mensaje por Maria Lua Lun 19 Jun 2023, 08:01

DE BALDE...

Cando me poñan o hábito,
si é que o levo;
cando me metan na caixa,
si é que a teño;
cando o responso me canten,
si hai con qué pagarlle ós cregos,
e cando dentro da cova....
¡Que inda me leve San Pedro
se só ó pensalo non río
con unha risa dos deños!
¡Que enterrar, han de enterrarme
anque non lles den diñeiro...!

_________________

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

Maria Lua

Maria Lua: Administrador-Moderador; Cantidad de envíos : 62429
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

Mensaje n°158

Re: ROSALÍA DE CASTRO

Mensaje por Maria Lua Lun 19 Jun 2023, 08:02

Cando penso que te fuches,
negra sombra que me asombras,
ó pe dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.

Cando maxino que es ida,
no mesmo sol te me amostras,
i eres a estrela que brila,
i eres o vento que zoa.

Si cantan, es ti que cantas;
si choran, es ti que choras;
i es o marmurio do río,
i es a noite, i es a aurora.

En todo estás e ti es todo,
pra min i en min mesma moras,
nin me abandonarás nunca,
sombra que sempre me asombras.

_________________

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

Maria Lua

Maria Lua: Administrador-Moderador; Cantidad de envíos : 62429
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

Mensaje n°159

Re: ROSALÍA DE CASTRO

Mensaje por Maria Lua Lun 19 Jun 2023, 08:03

A XUSTICIA POLA MAN

Aqués que tén fama de honrados na vila,
roubáronme tanta brancura que eu tiña;
botáronme estrume nas galas dun día,
a roupa de cote puñéronma en tiras.
Nin pedra deixaron en donde eu vivira;
sin lar, sin abrigo, moréi nas curtiñas;
ó raso cas lebres dormín nas campías;
meus fillos..., ¡meus anxos...!, que tanto eu quería,
¡morreron, morreron ca fame que tiñan!
Quedéi deshonrada, mucháronme a vida,
fixéronme un leito de toxos e silvas;
i en tanto, os raposos de sangre maldita,
tranquilos nun leito de rosas dormían.

-¡Salvádeme, ouh, xueces!- berréi... ¡Tolería!
De min se mofaron, vendéume a xusticia.
-Bon Dios, axudáime- berréi, berréi inda...
Tan alto que estaba, bon Dios non me oíra.
Estonces, cal loba doente ou ferida,
dun salto con rabia pilléi a fouciña,
rondéi paseniño... ¡Ne as herbas sentían!
I a lúa escondíase, i a fera dormía
cos seus compañeiros en cama mullida.

Miréinos con calma, i as mans estendidas,
dun golpe, ¡dun soio!, deixéinos sin vida.
I ó lado, contenta, sentéime das vítimas,
tranquila, esperando pola alba do día.

I estonces..., estonces cumpréuse a xusticia:
eu, neles; i as leises, na man que os ferira.

_________________

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

Maria Lua

Maria Lua: Administrador-Moderador; Cantidad de envíos : 62429
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

Mensaje n°160

Re: ROSALÍA DE CASTRO

Mensaje por Maria Lua Lun 19 Jun 2023, 08:06

ESTRANXEIRA NA SÚA PATRIA

Na xa vella baranda
entapizada de hedras e de lirios
foise a sentar calada e tristemente
frente do tempro antigo.

Interminable precesión de mortos,
uns en corpo nomáis, outros no esprito,
veu pouco a pouco aparecer na altura
do direito camiño,
que monótono e branco relumbraba,
tal como un lenzo nun herbal tendido.

Contempróu cál pasaban e pasaban
collendo hacia o infinito,
sin que ó fixaren nela
os ollos apagados e afundidos
deran siñal nin moestra
de habela nalgún tempo conocido.

I uns eran seus amantes noutros días,
deudos eran os máis i outros amigos,
compañeiros da infancia,
sirventes e veciños.

Mais pasando e pasando diante dela,
fono os mortos aqueles prosiguindo
a indiferente marcha
camiño do infinito,
mentras cerraba a noite silenciosa
os seus loitos tristísimos
en torno da estranxeira na súa patria,
que, sin lar nin arrimo,
sentada na baranda contempraba
cál brilaban os lumes fuxitivos.

_________________

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

Maria Lua

Maria Lua: Administrador-Moderador; Cantidad de envíos : 62429
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

Mensaje n°161

Re: ROSALÍA DE CASTRO

Mensaje por Maria Lua Lun 19 Jun 2023, 08:07

¡SOIA!

Eran craro-los días,
risoña-las manáns,
i era a tristeza súa
negra coma a orfandá.

Íñase á mañecida,
tornaba coa serán...;
mais que fora ou viñera
ninguén llo iña esculcar.

Tomou un día leve
camiño do areal...
Como naide a esperaba,
ela non tornóu máis.

Ó cabo dos tres días,
botóuna fora o mar,
i alí onde o corvo pousa,
soia enterrada está.

[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]

_________________

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

Maria Lua

Maria Lua: Administrador-Moderador; Cantidad de envíos : 62429
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

Mensaje n°162

Re: ROSALÍA DE CASTRO

Mensaje por Maria Lua Vie 18 Ago 2023, 07:58

Xuizo do ano

Toquen as gaitas que hai festa,

toquen ó son do pandeiro,
pífanos toquen e frautas,
redobre o tamborileiro,
retroen as castañetas
i as cunchas, rencho... correncho...
coa quisquilleira zanfona
fagan o compás a un tempo.
Repiniquen as campanas,
atruxen mozos e vellos,
pequenos e grandes bailen,
brinquen os sans cos tolleitos.
Rían as de alegres ollos,
rían as de olliños negros,
i as dos peliños dourados,
i as dos peíños pequenos,
i as redondas moreniñas
máis dulces que o caramelo,
i as brancas que tén por gala
venas de color de ceo.
Que as nenas do ringo-rango
poñan paniños con freco,
i un moño na monteiriña
os mozos de rango-rengo.
Rechinen ricos e probes
tal como bos compañeiros,
e todos xuntos nun fato,
cal manada de cordeiros,
alaben a Dios bendito
que ano tan farto teremos
e tal milagro os xa nados,
cos ollos de bágoas cheos,
verán cal igual non viron
nin noutros nin nestes tempos.
¡Cal han de medrar nas veigas
as espigas do centeo!
¡Que ricos pastos lle agardan
ás vaquiñas e ós carneiros!
Que leiras... ¡Virxe do Carme!
¡Que millos tan pantrigueiros!
Cada espiguiña dourada
ha de pesar por un cento.
¿I as fabas?... ¡Santo San Xuan!
¿I o trigo?... ¡Santo San Pedro!
Nin ha de haber donde axeiten
chícharos, grau e centeo,
¡que tanto... tanto e mais tanto...
ben de Dios se ha de ir collendo
que nin ha de haber nos chans
un semellante portento!
As peras, coma cabazos
ou coma cabazo e medio;
figos como piñas mansas;
repinaldos, coma cestos.
Cada sandía un ferrado
ha de pesar, pouco menos;
e si n'hai tento ca boca
seica xa reventaremos
ca farta... ¡Dios non premita
que fora farta do demo!
Bailá, pois, nenas bonitas,
bailá, mociños e vellos
que anada nunca se veu
cal a que este ano veremos,
e dade gracias a Dios
por un favor tan extremo.

[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]

_________________

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

Maria Lua

Maria Lua: Administrador-Moderador; Cantidad de envíos : 62429
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

Mensaje n°163

Re: ROSALÍA DE CASTRO

Mensaje por Maria Lua Vie 18 Ago 2023, 07:59

No abano de Emilia Pardo Bazán

Mimada polas Musas,
servida polas Gracias,
cun corazón que vive de harmonías,
nobre cantora das gallegas praias,
ben merecés reinar como reinades,
manífica, absoluta, soberana.
Dende as fartas orelas do Mondego,
e dente a Fonte das lágrimas,
que na hermosa Coimbra
as rosas de cen follas embalsaman,
do Miño atravesando as auguas dondas
en misteriosas alas,
de Inés de Castro, a dona máis garrida
i a máis doce e máis triste namorada;
do gran Camoens que inmortal a fixo
contando as súas desgracias,
de cando en cando a acariñarnos veñen
en non sei que saudades e lembranzas.
Alá dou froito a pranta bendecida
con sin igual puxanza,
de aquí o xermen salen, sábeo Lantaño
i a sua torre dos tempos afrentada.
Por eso, seica, ¡ouh, desdichados! sempre
levache en vós o xermen da disgracia,
ti, probe Doña Inés, mártir de amore,
e ti, Camoens, da envidia empesoñada.
Pesan dos xenios na eisistencia dura
tanto a fama i a groria canto as bágoas.
A que cantache en pelegrinos versos
morreu baixo o poder de mans tiranas;
ti acabache olvidado e na miseria
i hoxe es groria da altiva Lusitania.
¡Ouh poeta inmortal, en cuias venas
nobre sangre gallega fermentaba!
Esta lembranza doce,
envolta nunha bágoa,
che manda dende a terra onde os teus foron
un alma dos teus versos namorada.
Non sei se me ules a rosas,
se as rosas me ulen a ti;
só sei que non hai ulido
mellor que o teu para min.
Tampouco sei si o sol brila,
ou se o que brila eres ti;
mais sei que si non te vexo
sempre é noite para min.

[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]

_________________

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

Maria Lua

Maria Lua: Administrador-Moderador; Cantidad de envíos : 62429
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil

Mensaje n°164

Re: ROSALÍA DE CASTRO

Mensaje por Maria Lua Vie 18 Ago 2023, 08:02

A volta ó lar

- I -
Ora detente, estranxeiro,
que ó noso lar, lisonxeiro,
un i outro día amante te quentache.
¿Vaste ora, dendes que, arteiro,
a ti nos acostumbrache?
Detente, por Dios, detente,
e non do ben que che sorrí presente
deixes a paz, por outra xa perdida.
¿Quen sabe, na terra ausente,
quen te lembra e quen te olvida?
Tanto tempo que é pasado,
¿quen sabe o que de ti dorme enterrado?
¿Quen o que se ergue por teu mal dereito
para coller no teu prado,
para dormir no teu leito?
Lenguas envenenadoras
malos agoiros anúncianlle traidoras
ó que lexos dos seus morrer se sinte.
Deixá que maxine auroras,
craridás que o luar minte.
Todo, na terra mimosa,
tan querida, tan fresca e tan fermosa,
en ti deixei ó te deixar, ¡coitado!
Da vida a primeira rosa
é o pracer máis cobizado.
E alá están cos meus quereres
tamén os meus máis fondos padeceres,
i as miñas esperanzas sempre vivas...
Deixame partir, mulleres,
cas ansias miñas cativas.

- II -

Día e noite, noite e día
vai camiñando o estranxeiro,
que alas lle empresta a alegría.
A alegría empréstalle alas,
e se atopará non sabe
boa nova ou novas malas.
Nova mala ou pracenteira
que lle espera non hai duda
onde busca a dicha enteira.
¡Dicha enteira!... e sin parada
o estranxeiro corre, corre,
cal guerreiro en desbandada.
Desbandada, pois parece
que o persiguen enemigos
i en campías lle anoitece.
Lle anoitece e non se senta,
nin pergunta si hai pousada,
nin a noite lle amedrenta.
Lle amedrenta, e sube, sube,
pola costa, á luz incerta
do luar que rompe a nube.
Nube escura... Aló descende
polo negro da baixada
que do abismo á beira pende.
Pende á beira, mais n'importa
que alí acaba a terra allea
e da súa está na porta.
¡Porta santa! ¡ouh, que alegría!
Xa está nela... ¡patria hermosa!
Cai e beixa a terra fría.
Fría, si, mais sempre amada,
pois cal ela n'hai no mundo
nin dos seus máis deseada.
¡Deseada! que non sabe
o que a perde, hastra que a perde,
canto é doce e canto soave.

- III -

Serpenteando vai o Miño
fondo ás veces como o mare,
pero sempre caladiño.
Caladiño e misterioso
como sombra ou paso leve,
que non quer trubar reposo.
Reposo nunca trubara
desque é Miño, nin tampouco
do seu sono despertara.
Despertara ó que rendido
do cansaso e da alegría
na súa beira está dormido.
Dormido e que soña triste
que inda morre en terra allea,
e que de loito inda viste.
Inda viste vestidura
negra, negra por de dentro,
e por fora de amargura.
De amargura, mais parece
que un murmurio brando escoita
que nin merma que nin crece.
Nin crece i arrola en tanto
cal arrola o seu meniño
unha nai con soave encanto.
Canto estraño... marmorío
de recordos de albos días
lle parece a voz do río.
Voz do río que oi apenas
en confuso mentras dorme,
mentras seña coas súas penas.
Cas súas penas que en boa hora
xa acabaron... ¡ai! ¡desperta!,
prontamente que xa a aurora,
que xa aurora o monte aluma...
¡ei! sacude, camiñante,
ese seno que te abruma.

- IV -

Un paxariño canta,
un canta, cantan dous,
cantan un cento deles
da aurora ó resprandor,
i o seu cantar alegre
desperta ó arredor,
canto, dormido ainda,
non ve a cara de Dios.
¡Ei!, camiñante, arriba,
mira que sai o sol,
mira que as fontes brilan
i o vento rebuldón
ás portas vai chamando
de canto Dios criou.

- V -

¿Estou no ceo?... ¿na terra?
¿En donde, en donde estou?
Vexo visiós de groria
e campos de verdor,
montañas ondeantes
que aluma un limpo sol,
alegres paxariños,
devesas, prados, frols.
¡E un río!... ¡Ouh, río Miño!
Es ti, bon Dios, bon Dios,
Galicia, miña terra,
mira o que te deixou;
que para ti enteiro
che trai o corazón.

- VI -

Tanto mata unha alegría
¡ai!, coma mata un pesar,
déixame, Virxe María,
que vivo poida chegar.
A donde os meus quizais moran
cal antes moraban xuntos,
donde quizais por min oran
cando oran polos difuntos.
E dendes que alí chegare,
se é que me queres matar,
desque a todos abrazare
morreréi sin me queixar.

[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]

_________________

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]

Contenido patrocinado

Contenido patrocinado

Mensaje n°165

Re: ROSALÍA DE CASTRO

Mensaje por Contenido patrocinado

Ir a la página :

1, 2, 3, 4, 5, 6

Temas similares

» Dolores Castro (1923-2022)
» "El arabe" Bermudez de Castro
» CASTRO ALVES (1847-1871)

Aires de Libertad

Estadísticas

Los posteadores más activos de la semana

Temas similares

FOROS Y SUBFOROS DE "AIRES DE LIBERTAD"

Últimos temas

Comenta a tus compañeros

¿Quién está en línea?

Comenta a tus compañeros

Septiembre 2023

Conectarse

Galería

ROSALÍA DE CASTRO

Temas similares

Temas similares