Todas as almas tristes se mostravam
Todas as almas tristes se mostravam
pela piadade do Feitor divino,
onde, ante o seu aspecto benino,
o devido tributo lhe pagavam.
Meus sentidos então livres estavam
(que até i foi costume o seu destino),
quando uns olhos, de que eu não era dino,
a furto da Razão me salteavam.
A nova vista me cegou de todo;
nasceu do descostume a estranheza
da suave e angélica presença.
Pera remediar-me não há i modo?
Oh! porque fez a humana natureza
entre os nascidos tanta diferença?
_________________
» Jenaro Talens (1946-
» ¡NO A LA GUERRA! (Exposición Colectiva)
» 1992-05-08 AÑORO LA INOCENCIA DE LA INFANCIA...
» 1992-05-05 QUIERO OLVIDARLA…
» 1991-11 A MIS COMPAÑEROS DEL CLÍNICO
» 1991-11 LA VIDA ES SUEÑO
» XI. SONETOS POETAS ESPAÑOLES SIGLO XX (VI)
» POESÍA SOCIAL XVIII
» KABIR