Aires de Libertad

¿Quieres reaccionar a este mensaje? Regístrate en el foro con unos pocos clics o inicia sesión para continuar.

https://www.airesdelibertad.com

Leer, responder, comentar, asegura la integridad del espacio que compartes, gracias por elegirnos y participar

Estadísticas

Nuestros miembros han publicado un total de 1040530 mensajes en 47587 argumentos.

Tenemos 1569 miembros registrados

El último usuario registrado es Mara

¿Quién está en línea?

En total hay 96 usuarios en línea: 2 Registrados, 0 Ocultos y 94 Invitados :: 2 Motores de búsqueda

clara_fuente, Ramón Carballal


El record de usuarios en línea fue de 1156 durante el Miér Dic 06, 2023 7:39 am

Últimos temas

» ELVIO ROMERO (1926-2004)
Chus Pato (1955- EmptyHoy a las 5:12 pm por Lluvia Abril

» ANTOLOGÍA DE GRANDES POETAS HISPANOAMÉRICANAS
Chus Pato (1955- EmptyHoy a las 5:05 pm por Lluvia Abril

» MAIACOVSKI (1893-1930) Y OTROS POETAS RUSOS, 2
Chus Pato (1955- EmptyHoy a las 4:47 pm por Lluvia Abril

» POESÍA INUI (Esquimal) // OTROS PUEBLOAS NATIVOS
Chus Pato (1955- EmptyHoy a las 4:40 pm por Lluvia Abril

» MARGARITA MICHELENA (1917 - 1998) MÉXICO
Chus Pato (1955- EmptyHoy a las 4:36 pm por Lluvia Abril

» CONCHA URQUIZA , 1910 - 1945, .MÉXICO
Chus Pato (1955- EmptyHoy a las 4:31 pm por Lluvia Abril

» AMY CLAMPITT (1920 - 1994))
Chus Pato (1955- EmptyHoy a las 4:24 pm por Lluvia Abril

» : POEMAS SIDERALES II: Sol, Luna, Estrellas, Tierra, Naturaleza, Galaxias...
Chus Pato (1955- EmptyHoy a las 1:34 pm por Maria Lua

»  2013-08-01 NO CONOZCO CHILE
Chus Pato (1955- EmptyHoy a las 9:43 am por Amalia Lateano

» 2013-08-05 EL CÓNDOR AÑORADO
Chus Pato (1955- EmptyHoy a las 9:41 am por Amalia Lateano

Abril 2024

LunMarMiérJueVieSábDom
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930     

Calendario Calendario

Conectarse

Recuperar mi contraseña

Galería


Chus Pato (1955- Empty

3 participantes

    Chus Pato (1955-

    Pedro Casas Serra
    Pedro Casas Serra
    Grupo Metáfora
    Grupo Metáfora


    Cantidad de envíos : 44787
    Fecha de inscripción : 25/06/2009
    Edad : 76
    Localización : Barcelona

    Chus Pato (1955- Empty Chus Pato (1955-

    Mensaje por Pedro Casas Serra Sáb Jul 01, 2023 12:39 am

    .


    Chus Pato
    (Orense, 1955), es una escritora gallega, académica de número de la Real Academia Galega.

    Chus Pato es una de las figuras más relevantes de la poesía gallega actual, es protagonista de una corriente que ha buscado deconstruir la tradición literaria gallega en el ámbito de la poesía.​

    Su obra se caracteriza por manifestar la característica transgresión posmoderna de los géneros literarios, conformando una escritura basada en la superación del concepto tradicional de 'poesía'. Escrita en prosa, su poesía acoge no solo distintos tipos textuales, desde lo estrictamente biográfico hasta el ensayismo filosófico, sino una polifonía de voces que incluye, además de la de la propia autora, la de una pléyade de personajes ficticios y reales que se manifiestan en múltiples subgéneros: fragmentos teatrales, entrevistas, programas radiofónicos, etc. La importancia del lenguaje como sistema de creación simbólica en la sociedad contemporánea tiene un papel destacado en su reflexión crítica. Estilísticamente, su escritura se caracteriza por una sintaxis sincopada, un cierto automatismo y la constante referencia a mitos greco-latinos como ilustradores metafóricos de la realidad más inmediata.

    Fue profesora de Enseñanza Secundaria (Geografía e Historia). Chus Pato pertenece a varias agrupaciones tanto de índole literario (el PEN Club) como de índole político-social (Redes Escarlata).

    En 2009 se le concedió el Premio de la Crítica de poesía gallega 2008 por su obra Hordas de escritura.

    Obra literaria

    Los primeros poemas de Chus Pato aparecieron en la revista Escrita (1984) y, desde entonces, aparte de en sus libros, nunca ha dejado de colaborar en múltiples publicaciones: Luzes de Galiza, Festa da palabra silenciada, Andaina, Gume, Ólisbos, Revista das letras, Dorna, Clave Orión, etc.; en libros colectivos: Palabra de muller, Sete poetas ourensáns, Poesía dos aléns; en el año 1992, con otras siete mujeres, publica en Edicións do Dragón la carpeta poética 8 e medio, así mismo participa en el homenaje a Rosalía de Castro en el cincuentenario de la fundación del Patronato Rosalia, con motivo del cual se edita un CD con los poemas recitados, con música de Rodrigo Romaní, y un libro que recoge los textos y fotografías de María Esteirán (1997); participa habitualmente en recitales, mesas redondas, performances y conferencias.

    Premios

       Premio Losada Diéguez en 1997, por Nínive.
       Premio da Crítica de poesía galega en 2008, por Hordas de escritura.
       Premio Losada Diéguez de Creación Literaria en 2009, por Hordas de escritura.​
       Premio Irmandade do Libro da Federación de Librarías de Galicia a la mejor autora del 2013 por Carne de Leviatán.
       Premio Mondoñedo10 en 2017 por Hordas de escritura.
       Premio Clara Compoamor en 2018.

    (Sacado de https://es.wikipedia.org/wiki/Chus_Pato )


    *


    Algunos poemas de Chus Pato:


    De Uránia (1991) (en traducción de Ana Gorría):


    ONDEABAN LOS LOMOS DE LOS BUEYES

    Ondean los lomos de los bueyes
    con la voluptuosidad del océano.
    Aun a medio corazón
    ondean
    con la voluptuosidad del océano.
    La contradicción principal,
    los centros de tormenta a escala planetaria.
    Doce yuntas de bueyes
    Árbol
    Otero.



    CIERTO QUE SON ROSAS LAS QUE POR ESTE VADO CRUZAN

    Cierto que son rosas las que por este vado cruzan
    y plenilunios
    y sábalos
    y pavías de agua dulce
    y terciopelo carmesí.

    Se dedicaban los habitantes de aquel país a hacer grabados, a la
    caza del pequeño venado, del faisán y de la gacela; vivían en el
    corazón de los bosques, mayormente en ciudades como laberin-
    tos, cercadas por doble recinto, amurallado.

    Había retama, saúco, estruendo y miles de saltamontes
    cerrando mi boca.

    Es cómo decir cascada
    aliso de plata
    como decir bancal.
    Oh, Venus, la que por estas aguas
    pasa.



    Y CORRÍAMOS POR LOS CAMPOS

    Y corríamos por los campos
    y por vez primera oí disparo, o bala
    y me pusieron por encima una bata de andar por casa
    y delante de mí, sobre la mesa, una taza de caldo.
    Dijeron: si subes, eres de la familia.  

    Ferrol, marzo, 1972



    A VECES AÚN PUEDO ESCUCHAR BATIR EL MAR

    A veces aún puedo escuchar batir el mar
    la extensión de los campos
    ¡inmensos!



    ¿CALMA?

    Tan sólo esta navegación mientras pelo las judías
    con el mismo pánico con el que me cortaría los dedos.



    ESTO ES UN CASTAÑAR

    Esto es un castañar. En el castañar una mujer. La mujer lee, piensa.
    Lee un libro o códice miniado.

    En el códice una mujer. En su mano uno de los extremos de la
    cuerda que en su otro extremo abarca el cuello de
    Rosana que avanza detrás de esta mujer.

    En el códice, por encima de las bermas, el monte levantándose como
    desde los peñascos; entre los peñascos, dehesas.

    En el códice, robles, el cielo azul entre los árboles,
    expandiéndose entre las ramas desnudas de los robles.

    ............................¿Recuerdas
    ............................cuando los cuervos venían a beber al río?

    La mujer está sentada. En el códice, paisaje de peñas, en el fondo
    del paisaje un hombre contemplando los cielos, en los cielos un cuervo

    ..........«que había sido él alimentado por los cuervos
    ..........que los cuervos traían en sus picos pan, pan, por entre las nubes
    ..........que habitaría en el fondo de aquel abismo, escarpado».

    Bien pudo ser que en aquel otro paisaje hubiera pintado Rafael
    un Mesías en triángulo perfectísimo: transfigurado.

    La mujer lee, piensa. Paisaje de peñascos. Incluso en el margen
    de los caminos, cayendo encima del margen de los caminos.
    De las laderas
    nubes.



    CERTO: É POSIBEL ESTAR ENAMORADO DUN OBÚS

    Certo; é posíbel estar namorado dun obús
    ..............é posíbel estar namorado da vulva dunha egua
    ..............e contemplar como devagar as vacas se envelenan.
    É posíbel afirmar que o sexo dunha trincheira é máis longo que o
    sexo da máis longa das serpentes
    porque tamén as trincheiras falan
    no idioma no que falou Morgana.
    É posíbel dicir que as moscas, as do inimigo, tratan de impedir a
    chegada dunha carta, a túa.
    Que Pío X é o home máis moderno do teu século
    e disfrazar un tristísimo emigrante co traxe dun lord morto.

    Detesto o poder destas palabras.
    Hai pouco que estou aquí.
    Balbuzo.



    CIERTO, ES POSIBLE ESTAR ENAMORADO DE UN OBÚS

    Cierto, es posible estar enamorado de un obús
    ..............es posible estar enamorado de la vulva de una yegua
    ..............y contemplar cómo despacio las vacas se envenenan.
    Es posible afirmar que el sexo de una trinchera es más largo que el
    sexo de la más larga de las serpientes
    porque también las trincheras hablan
    en el idioma en el que habló Morgana.
    Es posible decir que las moscas, las del enemigo, tratan de impedir la
    llegada de una carta, la tuya.
    Que Pío X es el hombre más moderno de tu siglo
    y disfrazar un tristísimo emigrante con el traje de un lord muerto.

    Detesto el poder de estas palabras.
    Hace poco que estoy aquí.
    Balbuceo.




    De Heloísa (1994) (en traducción de Ana Gorría):


    HELOÍSA TRATA DE ELEGIR EL CORTE PARA UN ABRIGO

    Heloísa trata de elegir el corte para un abrigo.

    Heloísa compra una blusa amarilla con diseños de cachemira, la misma
    que vestirá el día que se descubra con asombro
    sus cosas contra la hierba
    como un río.

    La ventana de Heloísa da hacia el cuartel.
    Heloísa observa cómo se adiestran los soldados del octavo regimiento de Zamora
    Observa la ciudad, hueca, más allá de la disposición geométrica de las tumbas.

    Pide ron,
    esto antes de comprobar cómo la faja de licra ciñe sus muslos
    contra una hierba rala,
    desnudos.



    E FÁLASE NEL

    E fálase nel
    de como Xacinto perdeu a mao dereita xogando ao futbolín na rúa Bedoia.
    Poderiamos dicir: trinta e seis zafiras, quince diamantes a un tal capitán de mercenarios, seis rubís, sete zafiras, para pagar as guarnicións de Devrices e Windsor e, para a de Douvres.
    Setenta e tres esmeraldas dunha segunda elección, trinta e seis zafiras, dezanove rubís, nove granates.
    E non tendo bastantes pedras ordeno vender os tecidos de seda porque cómpre arranxar as pensións que se denominan feudos de bolsa, satisfacer a todos os que non serven máis que por esta razón.
    Todo isto permite resistir.
    Heloísa observa atentamente o rostro da súa nai
    decátase da intensa paixón que nela se desata
    que facer entón con Dafne, con Dionisio?
    Non obstante, non se trata de facer xogar ao boliche ás pombas, nin de percorrer mapas
    cognoscitivos, pois, na orde simbólica, as funcións da linguaxe non se definen pola
    comunicación senón polo principio do pracer.

    Queridísimo amor: a relación coa palabra é sempre incestuosa.
    O antergo deus entre as miñas pernas
    roto.



    Y SE HABLA EN ÉL

    Y se habla en él
    de cómo Xacinto perdió la mano derecha jugando al futbolín en la calle Bedoia.
    Podríamos decir: treinta y seis zafiros, quince diamantes para un tal capitán de mercenarios, seis rubíes, siete zafiros, para pagar las guarniciones de Devrices y Windsor, y para la de Douvres.
    Setenta y tres esmeraldas de una segunda elección, treinta y seis zafiros, diecinueve rubíes, nueve granates.
    Y no teniendo bastantes piedras ordeno vender los tejidos de seda porque es necesario arreglar las pensiones que se denominan feudos de bolsa, satisfacer a todos los que no sirven más que por esta razón.
    Todo esto permite resistir.
    Heloísa observa atentamente el rostro de su madre
    es consciente de la intensa pasión que en ella se desata
    ¿qué hacer entonces con Dafne, con Dionisos?
    No obstante, no se trata de hacer jugar al boliche a las palomas, ni de recorrer mapas
    cognoscitivos, ya que, en el orden simbólico, las funciones del lenguaje no se definen por la comunicación sino por el principio del placer.

    Queridísimo amor: la relación con la palabra es siempre incestuosa.
    El viejo dios entre mis piernas
    roto.



    ¿CÓMO IMAGINAR EL ROSTRO DE LA MUJER QUE COMBATE CON EL LEÓN

    ¿Cómo, imaginar el rostro de la mujer que combate con el león,
    todo su cabello de guirnaldas,
    cómo los ojos áureos de dios?
    Rozar levemente un peplo. En la línea de meta, engalanada.
    Conducir tu mano a través de la multitud de jinetes nómadas.

    Pero ya con anterior frecuencia habías recibido
    las alas de la victoria.




    De Fascinio (1995) (en traducción de Ana Gorría):


    Y hablo
    cómo no hablaré del hada, de la muerte en un paisaje de loza
    china, de la oscuridad expandiéndose por mis
    vertebras, de la profecía.
    Fastuosa esculpiría la proa y surcaría galerna y rayo.
    Era el río osamenta poderosa y junto al topo la anguila y
    la anguila un cinto de monedas, era el niño el solsticio de
    verano, laurel que vertía.
    Por esta puerta entro, enracimada
    soy carne de bígaro y dejo que la marea baje.
    Puedo soportar por tanto cualquier herencia.
    ¡Id mis serpientes!
    en un abanico, en vitela de becerro muy pulida, en un pergamino
    de plata.
    En la nación de Kageran, de la poderosa tristeza, del espino
    que me atraviesa milenario.
    Y todo quedó en mí desarbolado.



    A MIÑA LINGUA NATIVA É O FASCISMO

    A miña lingua nativa é o fascismo
    a imposibilidade do fascismo para dicir os nomes do real

    perturbación

    orixe.



    MI LENGUA NATIVA ES EL FASCISMO

    Mi lengua nativa es el fascismo
    la imposibilidad del fascismo de decir los nombres de lo real

    perturbación

    origen.
     



    De A ponte das poldras (El puente de cantos) (1996) Traducción de Gonzalo Hermo:


    ESFÓRZOME POR RECORDAR UN SOÑO

    Esfórzome por recordar un soño

    a pedra comida polo sal, pola friúra

    é inverno
    ou ben son as augas torrenciais dos equinoccios

    ou mellor a luz é reflectida pola pedra
    o soño, espello (ría)

    na xuntura das lousas
    vertixinosa

    no beiril, batida (ninguén podería vivir aquí)
    Resistencia
    igual que resisten as palabras

    unha flor
    unha flor imposíbel
    un níscaro
    mariño

    un relato nupcial
    de amor
    de intercambio
    unha transferencia

    mercurio, azougue, algo relacionado coa luz
    coas metamorfoses do espírito
    cobre diluído
    disolución
    espello e brasa

    atopo a palabra “solimán” nos escritos de Kratevas
    na versión que de Kratevas me fai chegar Antonio
    Gamoneda

    ecos
    nos adros
    o poder benéfico do fungo
    (obsesión polo mar, pola perda)

    fragmentos de Ingeborg
    a canción que se pronuncia
    quen pronuncia a canción, sen comprender
    as palabras, o significado?
    marco nesa lingua que descoñezo a pulsión
    —quero ser xinete
    imán

    —non podería precisar se busco a definición canónica
    da metáfora
    ou se xa aquí, neste fragmento, reflexiono ou non sobre
    a metáfora
    sobre un novo concepto de metáfora que non podo aceptar
    a respecto da linguaxe poética

    natureza, esta, a única que podo recoñecer

    o desexo, o escritorio de castiñeiro
    a herdanza do pai
    Mefisto fronte á herdanza paterna
    cápsula nupcial
    son eu quen se desposa
    imposíbel flor mariña
    fóra da perpetuación

    o meu tránsito no frío.



    ME ESFUERZO POR RECORDAR UN SUEÑO

    Me esfuerzo por recordar un sueño

    la piedra comida por la sal, por el frío

    es invierno
    o bien son las aguas torrenciales de los equinoccios

    o mejor la luz es reflejada por la piedra
    el sueño, el espejo (ría)

    en la juntura de las pizarras
    vertiginosa

    en el bordillo, atizada (nadie podría vivir aquí)
    Resistencia
    igual que resisten las palabras

    una flor
    una flor imposible
    un níscalo
    marino

    un relato nupcial
    de amor
    de intercambio
    una transferencia

    mercurio, azogue, algo relacionado con la luz
    con las metamorfosis del espíritu
    cobre diluido
    disolución
    espejo y brasa

    encuentro la palabra «solimán» en los escritos de Kratevas
    en la versión que de Kratevas me hace llegar Antonio Gamoneda

    ecos
    en los atrios
    el poder benéfico del hongo
    (obsesión por el mar, por la pérdida)

    fragmentos de Ingeborg
    la canción que se pronuncia
    ¿quién pronuncia la canción, sin comprender
    las palabras, el significado?
    marco en esa lengua que desconozco la pulsión
    —quiero ser jinete
    imán

    —No podría precisar si busco la definición canónica de metáfora
    o si ya aquí, en este fragmento, reflexiono o no sobre la metáfora
    sobre un nuevo concepto de metáfora que no puedo aceptar
    respecto del lenguaje poético

    naturaleza, esta, la única que puedo reconocer

    el deseo, un escritorio de castaño
    la herencia del padre
    Mefisto frente a la herencia paterna
    cápsula nupcial
    son yo quien se desposa
    imposible flor marina
    fuera de la perpetuación

    mi tránsito en el frío.



    ASISTÍANME AS RIMAS DUN PRÍNCIPE ENCANTADO

    Asistíanme as rimas dun príncipe encantado
    a respiración dos seus versos:
    levar o corazón a punto extenuado, case morto
    e baleirar os pulmóns
    na explosión do verso
    única definición que eu podo aceptar como metáfora
    o sentido abandonado
    apatriado
    —quero ser xinete
    a queixa da súa boca.
    Pedinlle que me pintase unha tempestade
    un trebón no velador
    o bosque
    as árbores
    espidas
    a luz
    a luz da tormenta
    na casula da landra
    e os paxaros do inverno.




    ME ASISTÍAN LAS RIMAS DE UN PRÍNCIPE ENCANTADO

    Me asistían las rimas de un príncipe encantado
    la respiración de sus versos:
    llevar el corazón a punto extenuado, casi muerto
    y vaciar los pulmones
    en la explosión del verso
    única definición que yo puedo aceptar como metáfora
    el sentido abandonado
    apatriado
    —quiero ser jinete
    la queja de su boca.
    Le pedí que me pintara una tempestad
    una tormenta en el velador
    el bosque
    los árboles
    desnudos
    la luz
    la luz de la tormenta
    en la vaina del roble
    y los pájaros de invierno.



    AUGA-PLANETA-MUNDO: SOIDADE VIVA E AS QUEBRAS

    Auga-planeta-mundo: soidade viva e as quebras.
    Cando homes do norte cos seus cascos de corza boreal
    Barca
    Barca de Pedra
    Barca-Pedra-Corazón, azul, gris, profunda
    cara a nomes que non coñeces
    levados
    traídos, na forza do idioma.

    Corazón
    no éter.



    AGUA-PLANETA-MUNDO: SOLEDAD VIVA Y LAS GRIETAS

    Agua-planeta-mundo: soledad viva y las grietas.
    Cuando hombres del norte con sus cascos de corza boreal
    Barca
    Barca de Piedra
    Barca-Piedra-Corazón, azul, gris, profunda
    hacia nombres que no conoces
    llevados
    traídos, en la fuerza del idioma.

    Corazón
    en el éter.



    E O PARAÍSO

    E o paraíso
    igual que a avoa, que a cabra, a capela, o herbal
    ascende
    e as poldras, xa eguas de resplandor de luz, brancas
    acóllense
    acóllense nas augas
    e beben estas augas
    as mesmas que ti pronuncias
    e embriáganse coas augas que hai, que non hai
    no beón

    que trenzas
    que vén
    ai, vén, ai o vén
    o maio
    a grande rima interna
    de flores cuberta

    que destrenzas

    cara ao máis difícil, que te sostén, que incubas, que
    non
    a ledicia

    no beón
    salvaxe.


    Y EL PARAÍSO

    Y el paraíso
    igual que la abuela, que la cabra, la capilla, el prado
    asciende
    y las potras, ya yeguas de resplandor de luz, blancas
    se acogen
    se acogen en las aguas
    y beben estas aguas
    las mismas que tú pronuncias
    y se embriagan con las aguas que hay, que no hay
    en el junco

    que trenzas
    que viene
    ahí, viene, allí viene
    mayo
    la gran rima interna
    de flores cubierta

    que destrenzas

    hacia lo más difícil, que te sostiene, que incubas, que
    no
    la dicha

    en el junco
    salvaje.




    De Nínive (1996):


    BRISTITA (fragmento)  

    Pero eu fixen descer da bóveda dos ceos un millón de armiños
    para os pés da amada

    decátaste, miña Señor, do pracer da amada cando pisa viva as cabezas
    dos armiños
    de como cunha unlla pálida
    moi branca
    sega a xugular da rata e baleira o seu contido nun vidro de Murano
    e de como, de vagar, achega a copa aos labres?

    e os cairos
    viches os dentes cairos da miña amada?

    o seu rostro fumen fluens

    Recorte do Dailygraph
    colado no diario de Mina Murray (extracto)
    do noso correspondente en Whitby

    o can
    esa amosega de lume, prolongando o bauprés, a nau

    todos os días barbeaba ao meu esposo
    lambíalle o sangue da navalla
    ssschurp!!!

    ah, sufría, en verdade sufría!
    era idiota

    como nunha viaxe en LSD
    ao igual que o manuscrito atopado polo conde Jan Potocki
    sete
    oito mil anos
    a Primavera
    e a rocha que os seguía

    o daguerrotipo
    as sombras

    así pois estabamos no mar aberto
    seguramente a bordo de Eduardo Pondal
    e pronto cruzariamos os Dardanelos

    aquel meu sangue

    a Rosa

    é fermosa

    pois se ben a algúns a cor da Rosa os enfeitiza
    a outros os ataca da cabeza
    non desexaba morrer
    a morte
    en absoluto

    na ausencia de Elizabeth

    non desexaba ser lida
    nin tan sequera como Baudelaire propuña
    coma un clásico

    as criaturas poéticas da alma

    a escrita
    o crime

    igual que un rostro gravado no azougue é corrupto
    así o poema testemuña a ruína das palabras

    internámonos coma cirurxiáns
    facémonos próximos
    tan próximos

    nas ondulacións
    nos sobresaltos da conciencia

    eu fortalecíame nas adegas do cargueiro
    na terra dos meu antepasados

    ouh, Mina
    a Rosa é fermosa

    crávame toda as espiñas



    BISTRITA  [fragmento]

    Pero yo hice descender de la bóveda del cielo un millón de armiños
    para los pies de mi amada

    ¿te das cuenta, Señora mía, del placer de la amada cuando pisa vivas las cabezas
    de los armiños
    de cómo con una uña pálida
    muy blanca
    siega la yugular de la rata y vacía su contenido en un vidrio de Murano
    o de cómo, lentamente, aproxima la copa a los labios?

    y los colmillos
    ¿has visto los colmillos de mi amada?

    su rostro flumem fluens

    Recorte del Dailygraph
    pegado en el diario de Mina Murray (extracto)
    de nuestro correspondiente en Whitby

    el perro
    esa muesca de fuego, prologando el bauprés, la nao

    todos los días afeitaba a mi esposo
    le lamía la sangre de la navaja
    ¡¡¡ssschurp!!!

    ¡ah, sufría, en verdad sufría!
    era idiota
    como en un viaje en LSD
    al igual que el manuscrito encontrado por el conde Jan Potocki
    siete
    ocho mil años
    la Primavera
    y la roca que los seguía

    el daguerrotipo
    las sombras

    así pues estábamos en mar abierto
    seguramente a bordo del Eduardo Pondal
    y pronto cruzaríamos los Dardanelos

    aquella sangre mía

    la Rosa

    es hermosa

    pues si bien a algunos el color de la Rosa los hechiza
    a otros los ataca de la cabeza
    no deseaba morir
    la muerte
    en absoluto

    en ausencia de Elisabeth

    no deseaba ser leída
    ni tan siquiera como Baudelaire proponía
    como un clásico

    las criaturas poéticas del alma

    la escritura
    el crimen

    igual que un rostro grabado en azogue es corrupto
    así el poema testimonia la ruina de la palabra

    nos internamos como cirujanos
    nos hacemos próximos
    tan próximas

    en las ondulaciones
    en los sobresaltos de la conciencia

    yo me fortalecía en las bodegas del carguero
    en la tierra de mis antepasados

    oh Mina
    la Rosa es hermosa

    clávame todas las espinas



    BRISTITA (fragmento)  

    para Paulino Vázquez

    agora que todos os poetas do mundo lle caeran enriba

    iso
    que ese encontro
    sucedería

    sempre que esteas disposta a encarnarte nas túas antepasadas

    ─ evoluirá o galego cara unha nova lingua pidgin?

    ─ deberiamos tentar a escrita dunha poesía vernácula urbana?

    que iso
    ler a Paul Cladel
    ela
    non podería facelo

    en absoluto

    e os anxos
    para morrer
    bican as miñas maos

    a eternidade non che suplicase:
    beber o sangue dos animais recen sacrificados
    ou cando menos unha venda para os ollos

    pera ela pasara toda a súa vida entre escorpións

    LISA
    verdadeira emperatriz dos Comunais

    e aos Comunais iamos

    A Limia é unha terra solar
    A Limia é plana
    tan plana como as palmas das vosas maos

    ─ evoluirá a nosa lingua nacional cara un novo idioma pidgin?

    ─ deberiamos tentar unha nova arte turística rural
    paraturística rural?

    ─ unha novidosa poesía vernácula-urbana?

    esa imaxe que recordo
    o meu rostro no azougue
    que se imprime no espello
    mesmo nun sudario santo
    e que con tanta claridade
    na súa ruína
    distingo
    así como nun tempo anterior
    nos desfixemos da inmortalidade dos deuses por inservible
    nos desfacemos hoxe da eternidade dese rostro
    contemplamos a ruína da palabra

    no interior dunha herdanza
    a herdanza dun tempo anterior
    en vida

    posterior a evanescencia
    o poema testemuña a destrución

    e brotan nel friúras

    escombros da comunicación

    facémonos próximos
    tan próximas

    “…en calquera caso ao servizo da modificación  da realidade
    e non da súa descrición “

    na memoria da nosa memoria poética

    na memoria

    Alauda negra

    Paxaro de anís.



    BISTRITA [fragmento]

    para Paulino Vázquez

    Ahora que todos los poetas del mundo le cayeron encima

    eso
    que ese encuentro
    sucedería

    siempre que estés dispuesta a encarnarte en tus antepasadas

    —¿evolucionará el gallego hacia una nueva lengua pidgin?

    —¿deberíamos explorar la escritura de una poesía vernácula urbana?

    que eso
    leer a Paul Claudel
    ella
    no podría hacerlo

    en absoluto

    y los ángeles
    para morir
    besan mis manos

    la eternidad no te suplicara:
    beber la sangre de animales recién sacrificados
    y al menos una venda para los ojos

    pero ella había pasado toda su vida entre escorpiones

    LISA
    verdadera emperatriz de los Comunales

    y a los Comunales íbamos

    A Limia es una tierra solar
    A Limia es plana
    tan plana como las palmas de vuestras manos

    —¿evolucionará nuestra lengua nacional hacia un nuevo idioma pidgin?

    —¿deberíamos explorar una nueva arte turística rural
    para-turística rural?

    —¿una novedosa poesía vernácula-urbana?

    esa imagen que recuerdo
    mi rostro en el azogue
    que se imprime en el espejo
    incluso un sudario santo
    y que con tanta claridad
    en su ruina
    distingo
    así como en un tiempo anterior
    nos deshicimos de la inmortalidad de los dioses por inservible
    nos deshacemos hoy de la eternidad de ese rostro
    contemplamos la ruina de la palabra

    en interior de una herencia
    la herencia de un tiempo anterior
    en vida

    posterior a la evanescencia
    el poema testimonia la destrucción

    y brotan en él humedades

    escombros de la comunicación

    nos hacemos próximos
    tan próximos

    «… en cualquier caso al servicio de la modificación de la realidad
    y no de su descripción»

    en la memoria de nuestra memoria poética

    en la memoria

    Alondra negra

    Pájaro de anís.


    CHUS PATO, Poesía reunida, Volumen I (1991-1995) y II (1996), ltramarinos, 2017 y 2019.

    A Amalia Lateano le gusta esta publicaciòn

    Amalia Lateano
    Amalia Lateano


    Cantidad de envíos : 3649
    Fecha de inscripción : 30/04/2022

    Chus Pato (1955- Empty Re: Chus Pato (1955-

    Mensaje por Amalia Lateano Dom Jul 02, 2023 9:49 am

    Maestro Pedro. Querido Amigo.

    La conozco . La he leído y de ella rescato este pensamiento:

    «Poeta es quien se empeña en decir las palabras de cuando nos quedamos sin palabras»

    Maravilloso aporte.

    Besos
    Pedro Casas Serra
    Pedro Casas Serra
    Grupo Metáfora
    Grupo Metáfora


    Cantidad de envíos : 44787
    Fecha de inscripción : 25/06/2009
    Edad : 76
    Localización : Barcelona

    Chus Pato (1955- Empty Re: Chus Pato (1955-

    Mensaje por Pedro Casas Serra Dom Jul 02, 2023 5:31 pm

    Gracias por tu aportación, Amalia. Celebro que la conozcas. Yo no la conocía y leerla me ha interesado dada su originalidad. Al abrir temas sobre poetas trato de enriquecer nuestro abanico de posibilidades poéticas.

    Un abrazo.
    Pedro

    cecilia gargantini
    cecilia gargantini
    Administrador-Moderador
    Administrador-Moderador


    Cantidad de envíos : 40206
    Fecha de inscripción : 26/04/2009
    Edad : 70
    Localización : buenos aires

    Chus Pato (1955- Empty Re: Chus Pato (1955-

    Mensaje por cecilia gargantini Lun Jul 03, 2023 6:11 am

    Y CORRÍAMOS POR LOS CAMPOS

    Y corríamos por los campos
    y por vez primera oí disparo, o bala
    y me pusieron por encima una bata de andar por casa
    y delante de mí, sobre la mesa, una taza de caldo.
    Dijeron: si subes, eres de la familia.

    Ferrol, marzo, 1972



    A VECES AÚN PUEDO ESCUCHAR BATIR EL MAR

    A veces aún puedo escuchar batir el mar
    la extensión de los campos
    ¡inmensos!



    ¿CALMA?

    Tan sólo esta navegación mientras pelo las judías
    con el mismo pánico con el que me cortaría los dedos.



    "Esto es un castañar" y los breves que señalo me encantaron.
    Había leído algo de ella, pero poca cosa. Esto me abre un panorama más abarcativo, sumado a la caracterización certera de la introducción sobre su estilo.
    Gracias Pedro, como siempre!!!!!!!!!!!!!
    Pedro Casas Serra
    Pedro Casas Serra
    Grupo Metáfora
    Grupo Metáfora


    Cantidad de envíos : 44787
    Fecha de inscripción : 25/06/2009
    Edad : 76
    Localización : Barcelona

    Chus Pato (1955- Empty Re: Chus Pato (1955-

    Mensaje por Pedro Casas Serra Mar Jul 04, 2023 1:32 am

    Gracias a ti, Cecilia, por tu interés. Creo que a la poesía que practica Chus Pato la han llamado "abstracta" y También "deconstructiva del lenguaje".

    Un abrazo.
    Pedro


    Contenido patrocinado


    Chus Pato (1955- Empty Re: Chus Pato (1955-

    Mensaje por Contenido patrocinado


      Fecha y hora actual: Sáb Abr 27, 2024 11:25 pm