Gracias Lua y besossssss
En coordinación con la ASOCIACIÓN CULTURAL FORO AIRES DE LIBERTAD
ENTRAR DESDE AQUÍ
GRUPO METAFORA-EXCLUSIVO PARA SUS MIEMBROS
ENTRAR DESDE AQUÍ
ENTRAR DESDE AQUÍ
REGISTRO Nº 605538 (Madrid - España -28-05-14)
GRUPO METAFORA-EXCLUSIVO PARA SUS MIEMBROS
ENTRAR DESDE AQUÍ
FOROS DE "AIRES DE LIBERTAD"
Estadísticas
Nuestros miembros han publicado un total de 1073354 mensajes en 48594 argumentos.
Tenemos 1590 miembros registrados
El último usuario registrado es Ana No Duerme
Comenta a tus compañeros
¿Quién está en línea?
En total hay 36 usuarios en línea: 1 Registrado, 1 Ocultos y 34 Invitados :: 3 Motores de búsqueda
El record de usuarios en línea fue de 1156 durante el Mar 05 Dic 2023, 16:39
Temas similares
Últimos temas
Conectarse
Comenta a tus compañeros
En coordinación con la ASOCIACIÓN CULTURAL FORO AIRES DE LIBERTAD
ENTRAR DESDE AQUÍ
GRUPO METAFORA-EXCLUSIVO PARA SUS MIEMBROS
ENTRAR DESDE AQUÍ
ENTRAR DESDE AQUÍ
REGISTRO Nº 605538 (Madrid - España -28-05-14)
GRUPO METAFORA-EXCLUSIVO PARA SUS MIEMBROS
ENTRAR DESDE AQUÍ
+5
Pedro Casas Serra
Andrea Diaz
Carmen Parra
helena
Juan Martín
9 participantes
CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
cecilia gargantini- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 41921
Fecha de inscripción : 25/04/2009
Edad : 71
Localización : buenos aires
- Mensaje n°511
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
Sigo con interés este post de la gran Meirelles, aunque no comente.
Gracias Lua y besossssss
Gracias Lua y besossssss
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°512
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
Gracias, Cecilia!
Seguimos...
ESPECTROS
En noches de tormenta
especialmemte
cuando afuera
el vendaval ruge
y del pelágico furioso
a la espantosa voz
los cielos responden y
sacuden todo.
Del alfarrábio que esta alma
ávida sondea
Buscando, agotada de tanto estudio
veo ante mí, a través de la
habitación silenciosa,
pasar lentmente,
en una vuelta lenta.
De ahí al cambio de luz
(Cualquier cosa que el viento
se desvanezca o el viento
cobre vida,
En largas sombras y
Esplendor del sol),
Fantasmas silenciosos de
otra época. La sugerencia de
la noche vivida. Dioses
demonios, monstruos,
reyes y hombres.
DE VIAGEM 1039
Seguimos...
ESPECTROS
En noches de tormenta
especialmemte
cuando afuera
el vendaval ruge
y del pelágico furioso
a la espantosa voz
los cielos responden y
sacuden todo.
Del alfarrábio que esta alma
ávida sondea
Buscando, agotada de tanto estudio
veo ante mí, a través de la
habitación silenciosa,
pasar lentmente,
en una vuelta lenta.
De ahí al cambio de luz
(Cualquier cosa que el viento
se desvanezca o el viento
cobre vida,
En largas sombras y
Esplendor del sol),
Fantasmas silenciosos de
otra época. La sugerencia de
la noche vivida. Dioses
demonios, monstruos,
reyes y hombres.
DE VIAGEM 1039
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°513
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
“SEGUNDO MOTIVO DE LA ROSA
A Mario de Andrade
Por más que te celebre, no me escuchas,
aunque en forma y nácar te asemejes
a una concha, sonora, la musical oreja
que graba el mar en las íntimas volutas.
Te dejo en cristal, frente al espejo,
sin eco de cisternas o de grutas…
Ausencias y cegueras absolutas
brindas a las avispas y a las abejas,.
¡Y a quien te adora, oh sorda y silenciosa,
y ciega y hermosa e interminable rosa,
Que en tiempo, aroma y verso te transmutas!
Sin tierra ni estrellas brillas, presa
en mi sueño, insensible a la belleza
que lo eres sin saber, pues no me escuchas…
A Mario de Andrade
Por más que te celebre, no me escuchas,
aunque en forma y nácar te asemejes
a una concha, sonora, la musical oreja
que graba el mar en las íntimas volutas.
Te dejo en cristal, frente al espejo,
sin eco de cisternas o de grutas…
Ausencias y cegueras absolutas
brindas a las avispas y a las abejas,.
¡Y a quien te adora, oh sorda y silenciosa,
y ciega y hermosa e interminable rosa,
Que en tiempo, aroma y verso te transmutas!
Sin tierra ni estrellas brillas, presa
en mi sueño, insensible a la belleza
que lo eres sin saber, pues no me escuchas…
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°514
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
SORDINA
¿Quién toca el piano bajo la lluvia?
La tarde, turbia y despoblada.
¿De qué antigua, límpida música
recibo la reminiscencia apagada?
Mi vida en una poltrona
yace, ante la ventana abierta.
Veo árboles, nubes y la monótona
ruta del tiempo, descubierta.
Entre mis ojos descansados
y mis descansados oídos,
alguien coge con dedos pausados
ramos de son, descoloridos.
La lluvia interfiere en la música.
¡Tocan tan lejos El turbio día
mezcla piano, árbol y nubes,
y siglos de melancolía.
[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
¿Quién toca el piano bajo la lluvia?
La tarde, turbia y despoblada.
¿De qué antigua, límpida música
recibo la reminiscencia apagada?
Mi vida en una poltrona
yace, ante la ventana abierta.
Veo árboles, nubes y la monótona
ruta del tiempo, descubierta.
Entre mis ojos descansados
y mis descansados oídos,
alguien coge con dedos pausados
ramos de son, descoloridos.
La lluvia interfiere en la música.
¡Tocan tan lejos El turbio día
mezcla piano, árbol y nubes,
y siglos de melancolía.
[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°515
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
MULTITUD
Más que las ondas del largo océano
y que las nubes en los grandes vientos,
corre la multitud.
Más que el fuego en la floresta seca,
lumínicos, fluctuantes, deshilachados vestidos
resbalan sucesivamente
entre los pliegues, los lazos, las puntas sueltas
de los turbantes desordenados.
¿Adónde van presurosos los pasos, Bhai?
¿Hacia qué encuentro? ¿Hacia qué llamado?
¿En qué lugar, por qué motivo?
Bhai, nosotros, que parecemos inmóviles,
acaso estaremos también sin sentirlo
corriendo, corriendo así, Bhai, tan lejos,
sin querernos, sin sabernos dónde,
como agua, nube y fuego.
Bhai, ¿quién nos espera, quién nos recibirá,
quién tiene pena de nosotros,
erráticos, absurdos, ciegos,
derribados por las murallas del tiempo?
Más que las ondas del largo océano
y que las nubes en los grandes vientos,
corre la multitud.
Más que el fuego en la floresta seca,
lumínicos, fluctuantes, deshilachados vestidos
resbalan sucesivamente
entre los pliegues, los lazos, las puntas sueltas
de los turbantes desordenados.
¿Adónde van presurosos los pasos, Bhai?
¿Hacia qué encuentro? ¿Hacia qué llamado?
¿En qué lugar, por qué motivo?
Bhai, nosotros, que parecemos inmóviles,
acaso estaremos también sin sentirlo
corriendo, corriendo así, Bhai, tan lejos,
sin querernos, sin sabernos dónde,
como agua, nube y fuego.
Bhai, ¿quién nos espera, quién nos recibirá,
quién tiene pena de nosotros,
erráticos, absurdos, ciegos,
derribados por las murallas del tiempo?
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°516
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
POBREZA
No descendía de columna o pórtico,
a pesar de tan viejo,
ni era de piedra,
áspero de arrugas;
ni de hierro,
aunque tan negro.
No era una escultura,
todavía que tan nítido,
seco,
moldeado en arrugas fundidas de polvo.
No era inventado, soñado,
acaso vivo, existente,
inmóvil testigo.
Casi imperceptible su voz
parecía cantar – parecía rezar
y suplicaba apenas.
El mundo tenía en sus ojos de ópalo.
Nadie le daba nada.
¿No veían? ¿No podían?
Pasaban. Pasábamos.
Las manos tenía unidas y al pedir,
bendecía.
Era un hombre tan antiguo
que parecía inmortal.
Tan pobre
que parecía divino.
No descendía de columna o pórtico,
a pesar de tan viejo,
ni era de piedra,
áspero de arrugas;
ni de hierro,
aunque tan negro.
No era una escultura,
todavía que tan nítido,
seco,
moldeado en arrugas fundidas de polvo.
No era inventado, soñado,
acaso vivo, existente,
inmóvil testigo.
Casi imperceptible su voz
parecía cantar – parecía rezar
y suplicaba apenas.
El mundo tenía en sus ojos de ópalo.
Nadie le daba nada.
¿No veían? ¿No podían?
Pasaban. Pasábamos.
Las manos tenía unidas y al pedir,
bendecía.
Era un hombre tan antiguo
que parecía inmortal.
Tan pobre
que parecía divino.
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
cecilia gargantini- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 41921
Fecha de inscripción : 25/04/2009
Edad : 71
Localización : buenos aires
- Mensaje n°517
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
En Arde amarilla y azul, pinta con palabras realmente.
Todo el resto, de excelencia, como siempre.
Graciassssssss Lua. Besossssssssss y buen finde
Todo el resto, de excelencia, como siempre.
Graciassssssss Lua. Besossssssssss y buen finde
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°518
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
CÁNTICO 13 – RENUÉVATE
Renuévate.
Renace en ti mismo.
Multiplica tus ojos, para ver más.
Multiplica tus brazos para sembrarlo todo.
Destruye los ojos que hayan visto.
Crea otros, para las visiones nuevas.
Destruye los brazos que hayan sembrado,
Para olvidarse de cosechar.
Sé siempre el mismo.
Siempre otro.
Pero siempre alto.
Siempre lejos.
Y dentro de todo.
Renuévate.
Renace en ti mismo.
Multiplica tus ojos, para ver más.
Multiplica tus brazos para sembrarlo todo.
Destruye los ojos que hayan visto.
Crea otros, para las visiones nuevas.
Destruye los brazos que hayan sembrado,
Para olvidarse de cosechar.
Sé siempre el mismo.
Siempre otro.
Pero siempre alto.
Siempre lejos.
Y dentro de todo.
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°519
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
CÁNTICO 15 – NO QUIERAS SER
No quieras ser.
No ambiciones.
No pongas límites a tu camino.
La Eternidad está muy lejos.
Y dentro de ella tú te mueves, eterno.
Se lo que viene y lo que va.
Sin forma.
Sin término.
Como una gran luz difusa.
Hija de ningún sol.
[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
No quieras ser.
No ambiciones.
No pongas límites a tu camino.
La Eternidad está muy lejos.
Y dentro de ella tú te mueves, eterno.
Se lo que viene y lo que va.
Sin forma.
Sin término.
Como una gran luz difusa.
Hija de ningún sol.
[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°520
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
Epigrama N°
Mutilados jardins e primaveras abolidas
abriram seus miraculosos ramos
no cristal em que pousa a minha mão.
(Prodigioso perfume!)
Recompuseram-se tempos, formas, cores, vidas ...
Ah! mundo vegetal, nós, humanos, choramos
só da incerteza da ressurreiç
**********
Cecília Meireles
Viagem, 1938
*********************
EPIGRAMA. N.° 3
Mutilados jardines y primaveras abolidas
abrieron sus milagrosos ramos
en el cristal en que se posa mi mano,
(¡Prodigioso perfume!
Recompusiéronse tiempos, formas, colores, vidas.
¡Ah, mundo vegetal, nosotros, humanos, lloramos
sólo de la incerteza de la resurrección.
Mutilados jardins e primaveras abolidas
abriram seus miraculosos ramos
no cristal em que pousa a minha mão.
(Prodigioso perfume!)
Recompuseram-se tempos, formas, cores, vidas ...
Ah! mundo vegetal, nós, humanos, choramos
só da incerteza da ressurreiç
**********
Cecília Meireles
Viagem, 1938
*********************
EPIGRAMA. N.° 3
Mutilados jardines y primaveras abolidas
abrieron sus milagrosos ramos
en el cristal en que se posa mi mano,
(¡Prodigioso perfume!
Recompusiéronse tiempos, formas, colores, vidas.
¡Ah, mundo vegetal, nosotros, humanos, lloramos
sólo de la incerteza de la resurrección.
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°521
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
Retrato
Eu não tinha este rosto de hoje,
assim calmo, assim triste, assim magro,
nem estes olhos tão vazios,
nem o lábio amargo.
Eu não tinha estas mãos sem força,
tao paradas e frias e mortas;
eu não tinha este coração
que nem se mostra.
Eu não dei por esta mudança,
tão simples, tão certa, tão fácil:
– Em que espelho ficou perdida
a minha face?
******************
Retrato
No tenía este rostro que tengo
tan calmo, tan triste, tan magro,
ni estos ojos tan vacíos,
ni el labio amargo.
No tenía estas manos sin fuerza,
tan paradas, tan frías, tan muertas.
no tenía este corazón
que ni se muestra.
Y no entiendo esta mudanza,
tan simple, tan cierta, tan fácil.
¿En qué espejo se perdïó
mi rostro grácil?
Eu não tinha este rosto de hoje,
assim calmo, assim triste, assim magro,
nem estes olhos tão vazios,
nem o lábio amargo.
Eu não tinha estas mãos sem força,
tao paradas e frias e mortas;
eu não tinha este coração
que nem se mostra.
Eu não dei por esta mudança,
tão simples, tão certa, tão fácil:
– Em que espelho ficou perdida
a minha face?
******************
Retrato
No tenía este rostro que tengo
tan calmo, tan triste, tan magro,
ni estos ojos tan vacíos,
ni el labio amargo.
No tenía estas manos sin fuerza,
tan paradas, tan frías, tan muertas.
no tenía este corazón
que ni se muestra.
Y no entiendo esta mudanza,
tan simple, tan cierta, tan fácil.
¿En qué espejo se perdïó
mi rostro grácil?
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°522
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
Por água brava ou serena
deixamos nosso cantar,
vendo a voz como é pequena
sobre' o comprimento do ar.
Se alguém ouvir, temos pena:
só cantamos para o mar ...
Nem tormenta nem tormento
nos poderia parar.
(Muitas velas. Muitos remos.
Âncora é outro falar ... )
Andamos entre água e vento
procurando o Rei do Mar.
deixamos nosso cantar,
vendo a voz como é pequena
sobre' o comprimento do ar.
Se alguém ouvir, temos pena:
só cantamos para o mar ...
Nem tormenta nem tormento
nos poderia parar.
(Muitas velas. Muitos remos.
Âncora é outro falar ... )
Andamos entre água e vento
procurando o Rei do Mar.
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°523
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
REGRESSO
(CAMPO perdido.
Músicas suspirando,
ai! sem meu ouvido!)
Bois esperam, mirando:
corpo cheio de céu, luas
nos olhos recordativos.
Rodas, charruas,
sol, abelhas ... Colar de prata dos rios
sóbre gargantas vermelhas.
(Eu andava batalhando - ai! como andei batalhando!
com mortos e vivos,
campo!)
Levai-me a esses longes verdes,
cavalos do vento!
Pois o tempo está chorando
por não ver colhido
meu contentamento!
(CAMPO perdido.
Músicas suspirando,
ai! sem meu ouvido!)
Bois esperam, mirando:
corpo cheio de céu, luas
nos olhos recordativos.
Rodas, charruas,
sol, abelhas ... Colar de prata dos rios
sóbre gargantas vermelhas.
(Eu andava batalhando - ai! como andei batalhando!
com mortos e vivos,
campo!)
Levai-me a esses longes verdes,
cavalos do vento!
Pois o tempo está chorando
por não ver colhido
meu contentamento!
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°524
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
INSCRIÇÃO NA AREIA
o MEU AMOR não tem
importância nenhuma.
Não tem o peso nem
de uma rosa d_e espuma!
Desfolha-se por quem?
Para quem se perfuma?
O meu amor não tem
importância nenhuma
o MEU AMOR não tem
importância nenhuma.
Não tem o peso nem
de uma rosa d_e espuma!
Desfolha-se por quem?
Para quem se perfuma?
O meu amor não tem
importância nenhuma
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°525
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
PARTIDA
Do TRIGO semeado, da fonte bebida,
do sono dormido, vou . sendo levada..
Os outros não sentem que estou de partida,
sem mapa, sem guia - com data marcada.
No estrondo das guerras, que valem meus pulsos?
No mundo em desordem, meu corpo que adianta?
A quem fazem falta, nos campos convulsos,
meus olhos que pensam, meu lábio que canta?
Por dentro das pedras, das nuvens, dos mares,
cruzando com as águias, os mortos, os peixes,
vou sendo levada para outros lugares,
ó mundo sem deuses, sem sonhos, sem lares!
embora me prendas, para que me deixes!
[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
Do TRIGO semeado, da fonte bebida,
do sono dormido, vou . sendo levada..
Os outros não sentem que estou de partida,
sem mapa, sem guia - com data marcada.
No estrondo das guerras, que valem meus pulsos?
No mundo em desordem, meu corpo que adianta?
A quem fazem falta, nos campos convulsos,
meus olhos que pensam, meu lábio que canta?
Por dentro das pedras, das nuvens, dos mares,
cruzando com as águias, os mortos, os peixes,
vou sendo levada para outros lugares,
ó mundo sem deuses, sem sonhos, sem lares!
embora me prendas, para que me deixes!
[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°526
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
TRABALHOS DA TERRA
LAVRADEIRA de ternuras,
trago o peito atormentado
pelas eternas securas
de tanto campo lavrado.
Não foi sol por demasia,
água pouca, nem mau vento;
foi mesmo da terra fria,
pobre de acontecimento.
Considerando os outonos,
mais valera ter dormido,
- que, nos sonhos dos meus sonos,
tenho plantado e colhido.
Para lavrar minha mágoa,
deram-me !ande mais rica:
vem-me aos olhos nuvem de água,
logo a ·canção frutifica.
Meu tempo mal empregado
foi canção da vida inteira,
sabida por Deus, o arado
e o peito da lavradeira.
LAVRADEIRA de ternuras,
trago o peito atormentado
pelas eternas securas
de tanto campo lavrado.
Não foi sol por demasia,
água pouca, nem mau vento;
foi mesmo da terra fria,
pobre de acontecimento.
Considerando os outonos,
mais valera ter dormido,
- que, nos sonhos dos meus sonos,
tenho plantado e colhido.
Para lavrar minha mágoa,
deram-me !ande mais rica:
vem-me aos olhos nuvem de água,
logo a ·canção frutifica.
Meu tempo mal empregado
foi canção da vida inteira,
sabida por Deus, o arado
e o peito da lavradeira.
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°527
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
IMAGEM
MEU CORAÇÃO tombou na ' vida
tal qual uma estrela ferida
pela flecha de um caçador.
Meu coração, feito de chama,
em lugar de sangue, derrama
um longo rio de esplendor.
Os caminhos do mundo. agora,
ficam semeados de aurora,
não sei o que germinarão.
Não sei que dias singulares
cobrirão as terras e os mares,
nascidos do meu coração.
MEU CORAÇÃO tombou na ' vida
tal qual uma estrela ferida
pela flecha de um caçador.
Meu coração, feito de chama,
em lugar de sangue, derrama
um longo rio de esplendor.
Os caminhos do mundo. agora,
ficam semeados de aurora,
não sei o que germinarão.
Não sei que dias singulares
cobrirão as terras e os mares,
nascidos do meu coração.
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°528
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
LEMBRANÇA RURAL
CHÃo VERDE e mole. Cheiros de selva. Babas de lodo.
A encosta barrenta aceita o frio, toda nua. Carros de bois,
falas ao vento, braços, foices.
Os passarinhos bebem do céu pingos de chuva.
Casebres caindo, na erma tarde. Nem existem na história do mundo.
Sentam-se à porta as mães descalças.
"f: tão profundo, o campo, que ninguém chega a ver que é triste.
A roupa da noite esconde tudo, quando passa ...
Flores molhadas. última abelha. Nuvens gordas.
Vestidos vermelhos, muito . longe, dançam nas cercas.
Cigarra escondida, ensaiando na sombra rumores de bronze.
Debaixo da ponte, a água suspira, presa ...
Vontade de ficar neste sossego toda a vida:
bom para ver de frente os olhos turvos das palavras,
para andar à toa, falando sozinha,
enquanto as formigas caminham nas árvores ...
CHÃo VERDE e mole. Cheiros de selva. Babas de lodo.
A encosta barrenta aceita o frio, toda nua. Carros de bois,
falas ao vento, braços, foices.
Os passarinhos bebem do céu pingos de chuva.
Casebres caindo, na erma tarde. Nem existem na história do mundo.
Sentam-se à porta as mães descalças.
"f: tão profundo, o campo, que ninguém chega a ver que é triste.
A roupa da noite esconde tudo, quando passa ...
Flores molhadas. última abelha. Nuvens gordas.
Vestidos vermelhos, muito . longe, dançam nas cercas.
Cigarra escondida, ensaiando na sombra rumores de bronze.
Debaixo da ponte, a água suspira, presa ...
Vontade de ficar neste sossego toda a vida:
bom para ver de frente os olhos turvos das palavras,
para andar à toa, falando sozinha,
enquanto as formigas caminham nas árvores ...
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°529
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
DESCRIÇÃO
AMANHECEU pela terra
um vento de estranha rnmbra,
que a tudo declarou guerra.
Paredes ficaram tortas,
animais enlouqueceram
e as plantas caíram mortas.
O pálido mar tão branco
levantava e desfazia
um verde-lívido flanco.
E pelo céu, tresmalhadas,
iam nuvens sem destino,
em fantásticas brigadas.
Dos linhos claros da areia
fez o vento retorcidas,
rotas, miseráveis teias.
Que sopro de ondas estranhas!
Que SQpro nos cemitérios!
pelos campos e montanhas!
Que sopro forte e profundo!
Que sopro de acabamento!
Que sopro de fim de mundo!
Da varanda do colégio,
do pátio do sanatório,
miravam tal sortilégio
olhos quietos de meninos,
com e·speranças humanas
e com terrores divinos.
A tardinha serenada
foi dormindo, foi dormindo,
despedaçada e cal~da.
Só numa ruiva amendoeira
uma cigarra de bronze,
por brio de cantadeira,
girava em esquecimento
à sanha enorme do vento,
forjando o seu movimento
num grave cântico lento ...
AMANHECEU pela terra
um vento de estranha rnmbra,
que a tudo declarou guerra.
Paredes ficaram tortas,
animais enlouqueceram
e as plantas caíram mortas.
O pálido mar tão branco
levantava e desfazia
um verde-lívido flanco.
E pelo céu, tresmalhadas,
iam nuvens sem destino,
em fantásticas brigadas.
Dos linhos claros da areia
fez o vento retorcidas,
rotas, miseráveis teias.
Que sopro de ondas estranhas!
Que SQpro nos cemitérios!
pelos campos e montanhas!
Que sopro forte e profundo!
Que sopro de acabamento!
Que sopro de fim de mundo!
Da varanda do colégio,
do pátio do sanatório,
miravam tal sortilégio
olhos quietos de meninos,
com e·speranças humanas
e com terrores divinos.
A tardinha serenada
foi dormindo, foi dormindo,
despedaçada e cal~da.
Só numa ruiva amendoeira
uma cigarra de bronze,
por brio de cantadeira,
girava em esquecimento
à sanha enorme do vento,
forjando o seu movimento
num grave cântico lento ...
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°530
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
A VIZINHA CANTA
DE QUE ONDA sai tua voz,
que ainda vem úmida e trêmula,
- corpo de cristal,
- coração de estrela ... ?
Tua voz, planta marinha,
árvore crespa e orvalhada:
- ramos transparentes,
- folhas de prata? .
..
E de onde vai resvalando
um puro, límpido orvalho:
durável resina, 1
- doloridá lágrima ... ?
[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
DE QUE ONDA sai tua voz,
que ainda vem úmida e trêmula,
- corpo de cristal,
- coração de estrela ... ?
Tua voz, planta marinha,
árvore crespa e orvalhada:
- ramos transparentes,
- folhas de prata? .
..
E de onde vai resvalando
um puro, límpido orvalho:
durável resina, 1
- doloridá lágrima ... ?
[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°531
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
Mulher de pedra,
que é do menino?
"Vento do tempo
quebrou meu s~io ~
para o arrancar.
A mim, deixou-n;ie.
A ele, levou-o.
(Há algum lugar?)
Desde o Princípio, ' ,
comigo vinha.
Meu N ascimentó
nele nasceu. Foi-se
_:_ por onde?
tudo que eu tinha.
·r Ele. era ,pedra
da minha pedra,
porém é certo
que nunca soube
se era -bém meu .. . "
que é do menino?
"Vento do tempo
quebrou meu s~io ~
para o arrancar.
A mim, deixou-n;ie.
A ele, levou-o.
(Há algum lugar?)
Desde o Princípio, ' ,
comigo vinha.
Meu N ascimentó
nele nasceu. Foi-se
_:_ por onde?
tudo que eu tinha.
·r Ele. era ,pedra
da minha pedra,
porém é certo
que nunca soube
se era -bém meu .. . "
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°532
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
IMAGEM
MEU CORAÇÃO tombou na ' vida
tal qual uma estrela ferida
pela flecha de um caçador.
Meu coração, feito de chama,
em lugar de sangue, derrama
um longo rio de esplendor.
Os caminhos do mundo. agora,
ficam semeados de aurora,
não sei o que germinarão.
Não sei que dias singulares
cobrirão as terras e os mares,
nascidos do meu coração.
[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
MEU CORAÇÃO tombou na ' vida
tal qual uma estrela ferida
pela flecha de um caçador.
Meu coração, feito de chama,
em lugar de sangue, derrama
um longo rio de esplendor.
Os caminhos do mundo. agora,
ficam semeados de aurora,
não sei o que germinarão.
Não sei que dias singulares
cobrirão as terras e os mares,
nascidos do meu coração.
[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°533
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
Quaderns de Versàlia, IX
2019
« Papers de Versàlia »
2019
« Papers de Versàlia »
Marcel Ayats, Josep Gerona, Esteban Martínez, Quilo Martínez, Josep Maria Ripoll
L’Estruch
Carrer de Sant Isidre, 140 Sabadell - 08208
[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
Treball de maquetació: Montserrat Saña
2019 d’aquesta edició: «Papers de Versàlia»
dels textos, poemes i traduccions: els seus autors
Il.
lustració de la portada i dibuixos interiors: Montserrat Senserrich
ISBN 978-84-09-15439-5
Dipòsit Legal B 24435-2019
Repetiràs el que m’has sentit dir,
el que has llegit de mi, i mostraràs el meu retrat
—i res de tot això no seré jo.
Diràs coses imaginàries,
invencions subtils, teories enginyoses
—i continuaré absent.
«Biografia» (1957)
el que has llegit de mi, i mostraràs el meu retrat
—i res de tot això no seré jo.
Diràs coses imaginàries,
invencions subtils, teories enginyoses
—i continuaré absent.
«Biografia» (1957)
Encara que sigui una de les poetes en llengua portuguesa més
importants del segle XX, Cecília Meireles només és coneguda pels lectors
en llegua catalana i espanyola a través de la traducció d’una petita
mostra de poemes apareguts esporàdicament en algunes antologies de la
poesia brasilera –sovint d’editorials petites amb tiratges reduïts, i, per
tant, de difícil accés. Per això Papers de Versàlia ha decidit afegir-la ara al
catàleg de la col·lecció Quaderns de Versàlia.
Cecília Meireles és, juntament amb Manuel Bandeira i Carlos
Drummond d’Andrade, la poeta capdavantera de l’anomenat segon
Modernisme brasiler, que tenia com a principal raó de ser la renovació
sense prejudicis de la que ells consideraven una poesia anquilosada en el
temps. Tanmateix, però, la vasta producció de l’autora, així com la gran
quantitat de registres i temàtiques que comprèn i la seguretat personal que
la identifica des d’un principi, fan que la seva poesia ultrapassi l’adscripció
a un moviment delimitat i adquireixi un valor intemporal. La poesia de
Cecília Meireles vincula tradició i avantguarda, i amb un llenguatge renovat
i transparent de fons i de forma aconsegueix un simbolisme d’imatges
suggestives amb una forta indagació reflexiva de rerefons filosòfic. De
la poesia religiosa a la popular, dels jocs fonètics i enjogassats al cant a
cultures tan llunyanes com la hindú, l’autora va anar bastint un univers
calidoscòpic d’una senzillesa aparent però d’una profunditat i un lirisme
que la situen al nivell dels més grans.
És atenent a aquest caràcter calidoscòpic de la seva extensa obra que
n’oferim una tria que abasta des de l’any 1919 –tot just als disset anys de
l’autora– fins al 1953, representativa per tant de molts dels seus diferents
registres; i és també per això que els estudis que hem encarregat a
reconeguts especialistes n’analitzen aspectes tan diversos com ara el paper
determinant que la naturalesa adquireix en molts dels seus poemes, les
referències mítiques o històriques, o la presència sovintejada de la figura
de l’àngel, entre d’altres. Talment com si ens recordés que la varietat no
està renyida amb la coherència, o que les constants d’una obra no sempre
són massa aparents, Cecília Meireles emergeix d’aquestes pàgines
convidant-nos a la seva justa reivindicació.
Esperem, finalment, que els poemes inèdits de la tercera secció i els
dibuixos de Montserrat Senserrich contribueixin també a bastir un
merescut homenatge a la gran poeta brasilera.
COMENTARIS
CECÍLIA MEIRELES: DELS ESPECTRES A LES
BAULES COL·LECTIVES
BAULES COL·LECTIVES
ANTONIO AÍLTON SANTOS SILVA
La poesia de Cecília Meireles1 ens arriba, per regla general, com si
formés part de l’esfera d’allò defugit, de l’aliè, de l’inefable,
de la immaterialitat espectral. Refusa el món exterior en el seu sentit quotidià i de
l’experiència; els núvols, les sensacions musicals de ritmes de vegades
lleus i de vegades solemnes, el mar antic i absolut, l’immemorial, ens
menen més enllà de la urgència diària, irònica i prosaica que caracteritza
una de les dues cares del modernisme brasiler.
En la introducció a la Poesia Completa de Cecília, organitzada per
Antonio Carlos Secchin, el crític Miguel Sanches Neto (2001) reconeix
sobre aquesta poesia un “projecte encarat cap a una ascensió
universalitzant”, i reafirma el predicat espiritualista a la poeta. De fet, Cecília es
va estrenar amb un grup místic-espiritualista, neosimbolista, anomenat
Festa, en la dècada de 1920. S’interrelacionà, doncs, amb els pressupòsits
d’un art tardà, allunyat de la materialitat, l’objectivitat i els fets quotidians
–el Simbolisme. El crític Alfredo Bosi, al seu torn, també observa en la
poesia ceciliana aspectes relacionats amb la memòria i l’enigma,
identificant com una línia mestra en l’obra de l’autora, des del llibre Viagem, de
1939, fins a Solombra, de 1963, un “sentiment de distància del jo líric en
relació al món”, seguint una declaració de la pròpia autora, que veia en si
mateixa, com a pitjor defecte, “una certa absència del món”.
Ens trobem, en conseqüència, amb una poesia que tria com
a territori propi una temporalitat suspensiva, durativa, universal i sinuosa,
on els paisatges, les experiències evocades i les tries de llenguatge es distancien
de la temporalitat fàctica i de l’experiència de la vida pedestre. En aquesta
temporalitat suspensiva –aquesta mateixa que trobem en els lirismes que
cultiven l’Ideal de la pròpia poesia i del llenguatge poètic–, la memòria,
la nostàlgia, l’oblit i la fluïdesa donen accés a una dimensió poètica que
busca unir la paraula amb el seu xiuxiueig íntim i musical, experiencial i
sensible, de manera que recuperi el seu encontre amb allò primordial,
com en la veu de la poeta:
............................
qui em porta cap a mi,
quin pit nodreix la durada d’aquesta presència,
quina música bressa la meva música que et bressa,
quin oceà agafa i avia
l’onada de la meva vida, on hi ets com a rosa o vaixell...?2
quin pit nodreix la durada d’aquesta presència,
quina música bressa la meva música que et bressa,
quin oceà agafa i avia
l’onada de la meva vida, on hi ets com a rosa o vaixell...?2
Malgrat aquesta afirmació, convé ara que redimensionem la mirada
en el sentit de comprendre aspectes de la poesia ceciliana que mostren,
justament, formes de connexió amb la realitat terrenal i manifestacions
de pertinença al col·lectiu; i això perquè no es tracta en Cecília, com
tampoc en gran part de l’art de tendència simbolista, de traslladar les
seves imatges significatives i els seus paisatges poètics cap a un regne de
fades, de fauna mítica i inhumana, ni d’optar per boscos tancats de símbols
enigmàtics. Les seves imatges i els seus paisatges evoquen cos –de vegades,
fins i tot, comunitari i social–, ànima i veu col·lectives transfigurades
com a circumscrites a l’essència de la duració i de l’eternitat. Són
aspectes que l’autora no només evoca, en el sentit de manifestar els seus
records i afectivitats, sinó que també convoca, en tant que els configura
i els instrumentalitza en el poema. L’objectiu d’aquest text és, justament,
tractar aquesta relació entre la poètica de Cecília, a través de les seves
temporalitats, i els aspectes col·lectius que la caracteritzen.
El primer punt d’aquest discerniment rau en el fet que no podem
comprendre aquest fenomen fora de la pròpia temporalitat que
s’estableix com a suspensiva i transcendent en l’ara i l’aquí en què canta
la poeta, és a dir: a l’instant. Ara bé, increïblement (o millor
dit, paradoxalment) és aquest instant (contingent, factible) que motiva el cant en
Cecília, com llegim en el seu «Motivo»: Canto perquè l’instant existeix / i la
meva vida està completa. / No sóc alegre, tampoc trista / sóc poeta.3 Perquè
l’instant és la cronologia, la factualitat: la pròpia mort i pols del temps en
la seva efímera exigüitat.
El cos, mortal, habita l’instant i només pot cantar en ell mateix: I un
dia sé que emmudiré: / –res més,
4 conclou, en el mateix poema, però només
després d’afirmar l’eternitat del cant, capaç de superar
l’existència puntual: Sé que canto. I la cançó ho és tot. / Té sang eterna i l’ala compassada.
5 És,
doncs, l’acció (de cantar) la que portarà a cada instant sensible l’obertura
cap a la transcendència, la transfiguració cap a l’eternitat continguda en el
sospir d’un cos que emmudeix i desapareix. El cant s’acaba, però la cançó
roman. En aquest punt es constitueix el contrast entre el temps ínfim,
mesurat, i la durada instaurada en l’ésser, que se’ns revelarà, en Cecília, a
través del cant i/o la poesia. L’instant es torna espai, lloc d’encontre per
a la procedència, el retorn i l’esdevenir, la retenció i la protecció –i, per
tant, per a l’espurna poètica.
1 Cecília Benavides de Carvalho Meireles, nascuda el 1901, a Rio de Janeiro, on també
va morir, el 1964, està considerada la primera gran veu femenina de la literatura brasilera.
Antonio Aílton Santos Silva (1968) és poeta, assagista, professor. Doctor en Teoria de
la Literatura, per la Universidade Federal de Pernambuco. Ha publicat els llibres: Cerzir
(2019) Martelo & Flor: horizontes da forma e da experiencia na poesia brasileira contemporânea
(Tesi-assaig, 2018); Compulsão Agridoce (Poesia, 2015); Os días perambulados e outros tortos
girassóis (Poesia, 2008); Humanologia do Eterno Empenho (Assaig, 2003). És membre efectiu
de l’Academia Ludovicense de Letras – ALL (São Luís do Maranhão, Brasil).
2 [...] / quem é que me leva a mim, / que peito nutre a duração desta presença, / que música
embala a minha música que te embala, / a que oceano se prende e desprende / a onda da minha
vida, em que estás como rosa ou barco...?
«Desamparo». Viagem, p. 247. Els poemes i els respectius llibres citats en aquest text
formen part de l’extensa antologia Poesia Completa de Cecília Meireles, v. I i II, organitzada
per Antonio Carlos Secchin (2001). Aquesta obra reuneix, entre publicats i inèdits, 27
llibres de poesia escrits entre 1919 i 1965, a més a més de poemes dispersos escrits entre
1918 i 1964. Per una qüestió de comoditat, citaré el títol del poema en el llibre que fou
publicat i la pàgina de referència de la Poesia Completa.
3 Eu canto porque o instante existe / e minha vida está completa. / Não sou alegre, nem sou triste, /
sou poeta.
Viagem, p. 227. 4 E um dia sei que estarei mudo: / – mais nada.
Ibid.
5 Sei que canto. E a canção é tudo./ Tem sangue eterno e asa ritmada.
Ibid.
continuaré
[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°534
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Viagem
Cecília Meireles
A MEUS AMIGOS PORTUGUESES
EPIGRAMA N. I
POUSA sôbre êsses espetáculos infatigáveis
uma sonora ou silenciosa canção:
flor do espírito, desinteressada e efêmera.
Por ela, os homens te conhecerão:
por ela, os tempos versáteis saberão
que o mundo ficou mais belo, ainda que inùtilmente,
quando por êle andou teu coração.
******************
MOTIVO
EU CANTO porque o instante existe
e a minha vida está completa.
Não sou alegre nem sou triste:
sou poeta.
Irmão das coisas fugidias,
não sinto gôzo nem tormento.
Atravesso noites e dias
no vento.
Si desmorono ou si edifico,
si permaneço ou me desfaço,
— não sei, não sei. Não sei si fico
ou passo.
Sei que canto. E a canção é tudo.
Tem sangue eterno a asa ritmada.
E um dia sei que estarei mudo:
— mais nada.
Viagem
Cecília Meireles
A MEUS AMIGOS PORTUGUESES
EPIGRAMA N. I
POUSA sôbre êsses espetáculos infatigáveis
uma sonora ou silenciosa canção:
flor do espírito, desinteressada e efêmera.
Por ela, os homens te conhecerão:
por ela, os tempos versáteis saberão
que o mundo ficou mais belo, ainda que inùtilmente,
quando por êle andou teu coração.
******************
MOTIVO
EU CANTO porque o instante existe
e a minha vida está completa.
Não sou alegre nem sou triste:
sou poeta.
Irmão das coisas fugidias,
não sinto gôzo nem tormento.
Atravesso noites e dias
no vento.
Si desmorono ou si edifico,
si permaneço ou me desfaço,
— não sei, não sei. Não sei si fico
ou passo.
Sei que canto. E a canção é tudo.
Tem sangue eterno a asa ritmada.
E um dia sei que estarei mudo:
— mais nada.
[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°535
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
NOITE
HUMIDO gôsto de terra,
cheiro de pedra lavada
— tempo inseguro do tempo! —
sombra do flanco da serra,
nua e fria, sem mais nada.
Brilho de areias pisadas,
sabor de folhas mordidas,
— lábio da voz sem ventura! —
suspiro das madrugadas
sem coisas acontecidas.
A noite abria a frescura
dos campos todos molhados,
— sòzinha, com o seu perfume! —
preparando a flor mais pura
com ares de todos os lados.
Bem que a vida estava quieta.
Mas passava o pensamento...
— de onde vinha aquela música?
E era uma nuvem repleta,
entre as estrêlas e o vento.
****************
[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
14
HUMIDO gôsto de terra,
cheiro de pedra lavada
— tempo inseguro do tempo! —
sombra do flanco da serra,
nua e fria, sem mais nada.
Brilho de areias pisadas,
sabor de folhas mordidas,
— lábio da voz sem ventura! —
suspiro das madrugadas
sem coisas acontecidas.
A noite abria a frescura
dos campos todos molhados,
— sòzinha, com o seu perfume! —
preparando a flor mais pura
com ares de todos os lados.
Bem que a vida estava quieta.
Mas passava o pensamento...
— de onde vinha aquela música?
E era uma nuvem repleta,
entre as estrêlas e o vento.
****************
[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
14
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°536
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
DISCURSO
E AQUI estou, cantando.
Um poeta é sempre irmão do vento e da água:
deixa seu ritmo por onde passa.
Venho de longe e vou para longe:
mas procurei pelo chão os sinais do meu caminho
e não vi nada, porque as ervas cresceram e as serpentes andaram.
Também procurei no céu a indicação de uma trajectória,
mas houve sempre muitas nuvens.
E suicidaram-se os operários de Babel.
Pois aqui estou, cantando.
Se eu nem sei onde estou,
como posso esperar que algum ouvido me escute?
Ah! se eu nem sei quem sou,
como posso esperar que venha alguém gostar de mim?
[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
16
E AQUI estou, cantando.
Um poeta é sempre irmão do vento e da água:
deixa seu ritmo por onde passa.
Venho de longe e vou para longe:
mas procurei pelo chão os sinais do meu caminho
e não vi nada, porque as ervas cresceram e as serpentes andaram.
Também procurei no céu a indicação de uma trajectória,
mas houve sempre muitas nuvens.
E suicidaram-se os operários de Babel.
Pois aqui estou, cantando.
Se eu nem sei onde estou,
como posso esperar que algum ouvido me escute?
Ah! se eu nem sei quem sou,
como posso esperar que venha alguém gostar de mim?
[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
16
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°537
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
EXCURSÃO
ESTOU vendo aquele caminho
cheiroso da madrugada:
pelos muros, escorriam
flores moles da orvalhada;
na côr do céu, muito fina,
via-se a noite acabada.
Estou sentindo aqueles passos
rente dos meus e do muro.
As palavras que escutava
eram pássaros no escuro...
Passáros de voz tão clara,
voz de desenho tão puro!
Estou pensando na folhagem
que a chuva deixou polida:
nas pedras, ainda marcadas
de uma sombra humedecida.
Estou pensando o que pensava
nesse tempo a minha vida.
Estou diante daquela porta
que não sei mais se ainda existe...
Estou longe e fóra das horas,
sem saber em que consiste
nem o que vai nem o que volta...
sem estar alegre nem triste,
sem desejar mais palavras
nem mais sonhos, nem mais vultos,
olhando dentro das almas,
os longos rumos ocultos,
os largos itinerários
de fantasmas insepultos...
— itinerários antigos,
que nem Deus nunca mais leva.
Silêncio grande e sòzinho,
todo amassado com treva,
onde os nossos giram
quando o ar da morte se eleva.
ESTOU vendo aquele caminho
cheiroso da madrugada:
pelos muros, escorriam
flores moles da orvalhada;
na côr do céu, muito fina,
via-se a noite acabada.
Estou sentindo aqueles passos
rente dos meus e do muro.
As palavras que escutava
eram pássaros no escuro...
Passáros de voz tão clara,
voz de desenho tão puro!
Estou pensando na folhagem
que a chuva deixou polida:
nas pedras, ainda marcadas
de uma sombra humedecida.
Estou pensando o que pensava
nesse tempo a minha vida.
Estou diante daquela porta
que não sei mais se ainda existe...
Estou longe e fóra das horas,
sem saber em que consiste
nem o que vai nem o que volta...
sem estar alegre nem triste,
sem desejar mais palavras
nem mais sonhos, nem mais vultos,
olhando dentro das almas,
os longos rumos ocultos,
os largos itinerários
de fantasmas insepultos...
— itinerários antigos,
que nem Deus nunca mais leva.
Silêncio grande e sòzinho,
todo amassado com treva,
onde os nossos giram
quando o ar da morte se eleva.
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°538
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
MÚSICA
NOITE perdida,
Não te lamento:
embarco a vida
no pensamento,
busco a alvorada
do sonho isento,
puro e sem nada,
— rosa encarnada,
intacta, ao vento.
Noite perdida,
noite encontrada,
morta, vivida,
e ressuscitada...
(Asa da lua
quási parada,
mostra-me a sua
sombra escondida,
que continua
a minha vida
num chão profundo!
— raíz prendida
a um outro mundo.)
Rosa encarnada
do sonho isento,
muda alvorada
que o pensamento
deixa confiada
ao tempo lento..
Minha partida,
minha chegada,
é tudo vento..
.
Ai da alvorada!
Noite perdida,
noite encontrada...
[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
20
NOITE perdida,
Não te lamento:
embarco a vida
no pensamento,
busco a alvorada
do sonho isento,
puro e sem nada,
— rosa encarnada,
intacta, ao vento.
Noite perdida,
noite encontrada,
morta, vivida,
e ressuscitada...
(Asa da lua
quási parada,
mostra-me a sua
sombra escondida,
que continua
a minha vida
num chão profundo!
— raíz prendida
a um outro mundo.)
Rosa encarnada
do sonho isento,
muda alvorada
que o pensamento
deixa confiada
ao tempo lento..
Minha partida,
minha chegada,
é tudo vento..
.
Ai da alvorada!
Noite perdida,
noite encontrada...
[Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
20
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°539
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
SERENATA
REPARA na canção tardia
que tìmidamente se eleva,
num arrulho de fonte fria.
O orvalho treme sôbre a treva
e o sonho da noite procura
a voz que o vento abraça e leva.
Repara na canção tardia
que oferece a um mundo desfeito
sua flor de melancolia.
É tão triste, mas tão perfeito,
o movimento em que murmura,
como o do coração no peito.
Repara na canção tardia
que por sôbre o teu nome, apenas,
desenha a sua melodia.
E nessas letras tão pequenas
o universo inteiro perdura.
E o tempo suspira na altura
por eternidades serenas.
REPARA na canção tardia
que tìmidamente se eleva,
num arrulho de fonte fria.
O orvalho treme sôbre a treva
e o sonho da noite procura
a voz que o vento abraça e leva.
Repara na canção tardia
que oferece a um mundo desfeito
sua flor de melancolia.
É tão triste, mas tão perfeito,
o movimento em que murmura,
como o do coração no peito.
Repara na canção tardia
que por sôbre o teu nome, apenas,
desenha a sua melodia.
E nessas letras tão pequenas
o universo inteiro perdura.
E o tempo suspira na altura
por eternidades serenas.
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Maria Lua- Administrador-Moderador
- Cantidad de envíos : 79737
Fecha de inscripción : 12/04/2009
Localización : Nova Friburgo / RJ / Brasil
- Mensaje n°540
Re: CECILIA MEIRELES ( POETA BRASILEÑA)
A ÚLTIMA CANTIGA
NUM dia que não se adivinha,
meus olhos assim estarão:
e há de dizer-me: «Era a expressão
que ela ùltimamente tinha.»
Sem que se mova a minha mão
nem se incline a minha cabeça
nem a minha bôca estremeça,
— toda serei recordação.
Meus pensamentos sem tristeza
de novo se debruçarão
entre o acabado coração
e o horizonte da língua presa.
Tu, que foste a minha paixão,
virás a mim, pelo meu gôsto,
e de muito além do meu rosto
meus olhos te percorrerão.
Nem por distante ou distraído
escaparás à invocação
que, de amor e de mansidão,
te eleva o meu sonho perdido.
Mas não verás tua existência
nesse mundo sem sol nem chão,
por onde se derramarão
os mares da minha incoerência.
Ainda que sendo tarde e em vão,
perguntarei por que motivo
tudo quanto eu quis de mais vivo
tinha por cima escrito: «N ã o».
E ondas seguidas de saüdade,
sempre na tua direção,
caminharão, caminharão,
sem nenhuma finalidade.
NUM dia que não se adivinha,
meus olhos assim estarão:
e há de dizer-me: «Era a expressão
que ela ùltimamente tinha.»
Sem que se mova a minha mão
nem se incline a minha cabeça
nem a minha bôca estremeça,
— toda serei recordação.
Meus pensamentos sem tristeza
de novo se debruçarão
entre o acabado coração
e o horizonte da língua presa.
Tu, que foste a minha paixão,
virás a mim, pelo meu gôsto,
e de muito além do meu rosto
meus olhos te percorrerão.
Nem por distante ou distraído
escaparás à invocação
que, de amor e de mansidão,
te eleva o meu sonho perdido.
Mas não verás tua existência
nesse mundo sem sol nem chão,
por onde se derramarão
os mares da minha incoerência.
Ainda que sendo tarde e em vão,
perguntarei por que motivo
tudo quanto eu quis de mais vivo
tinha por cima escrito: «N ã o».
E ondas seguidas de saüdade,
sempre na tua direção,
caminharão, caminharão,
sem nenhuma finalidade.
_________________
"Ser como un verso volando
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
o un ciego soñando
y en ese vuelo y en ese sueño
compartir contigo sol y luna,
siendo guardián en tu cielo
y tren de tus ilusiones."
(Hánjel)
[Tienes que estar registrado y conectado para ver esa imagen]
Hoy a las 09:57 por Maria Lua
» Rabindranath Tagore (1861-1941)
Hoy a las 09:52 por Maria Lua
» Jorge Amado( 1912-2001)
Hoy a las 09:50 por Maria Lua
» Oscar Wilde ( 1854/1900)
Hoy a las 09:44 por Maria Lua
» HERMANN HESSE (1877-1962)
Hoy a las 09:37 por Maria Lua
» Aldous Huxley ( 1894 - 1963)
Hoy a las 08:32 por Maria Lua
» FÁBULAS ( Esopo... La Fontaine... )
Hoy a las 08:26 por Maria Lua
» Leyendas, mitos y rituales de los pueblos originarios latinoamericanos
Hoy a las 08:13 por Maria Lua
» Fabricio Carpinejar (1972-
Hoy a las 07:41 por Maria Lua
» TANUSSI CARDOSO (1946-
Hoy a las 07:40 por Maria Lua