Aires de Libertad

¿Quieres reaccionar a este mensaje? Regístrate en el foro con unos pocos clics o inicia sesión para continuar.

https://www.airesdelibertad.com

Leer, responder, comentar, asegura la integridad del espacio que compartes, gracias por elegirnos y participar

Estadísticas

Nuestros miembros han publicado un total de 1037069 mensajes en 47478 argumentos.

Tenemos 1565 miembros registrados

El último usuario registrado es Diana bello

¿Quién está en línea?

En total hay 110 usuarios en línea: 3 Registrados, 0 Ocultos y 107 Invitados :: 2 Motores de búsqueda

Lluvia Abril, Ma.Beatriz Vicentelo Cayo, Ramón Carballal


El record de usuarios en línea fue de 1156 durante el Mar 05 Dic 2023, 16:39

Últimos temas

» ELVIO ROMERO (1926-2004)
Lois Pereiro (1958-1996) EmptyHoy a las 08:18 por Pascual Lopez Sanchez

» EDUARDO GALEANO (1940-2015)
Lois Pereiro (1958-1996) EmptyHoy a las 07:23 por Maria Lua

» Dante Alighieri (1265-1321)
Lois Pereiro (1958-1996) EmptyHoy a las 07:10 por Maria Lua

» FRANCESCO PETRARCA (1304-1374)
Lois Pereiro (1958-1996) EmptyHoy a las 07:05 por Maria Lua

» Antonio Ferres (1924-2020)
Lois Pereiro (1958-1996) EmptyHoy a las 06:56 por Pedro Casas Serra

» Jesús Ferrero (1952-
Lois Pereiro (1958-1996) EmptyHoy a las 06:19 por Pedro Casas Serra

» Jaime Ferran (1928-2016)
Lois Pereiro (1958-1996) EmptyHoy a las 05:22 por Pedro Casas Serra

» 2012-09-22 TU AMOR
Lois Pereiro (1958-1996) EmptyHoy a las 05:18 por Pedro Casas Serra

» 2012-08-25 EL HOMBRE
Lois Pereiro (1958-1996) EmptyHoy a las 05:14 por Pedro Casas Serra

» XI. SONETOS POETAS ESPAÑOLES SIGLO XX (VI)
Lois Pereiro (1958-1996) EmptyHoy a las 01:47 por Lluvia Abril

Marzo 2024

LunMarMiérJueVieSábDom
    123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

Calendario Calendario

Conectarse

Recuperar mi contraseña

Galería


Lois Pereiro (1958-1996) Empty

    Lois Pereiro (1958-1996)

    Pedro Casas Serra
    Pedro Casas Serra
    Grupo Metáfora
    Grupo Metáfora


    Cantidad de envíos : 44510
    Fecha de inscripción : 24/06/2009
    Edad : 76
    Localización : Barcelona

    Lois Pereiro (1958-1996) Empty Lois Pereiro (1958-1996)

    Mensaje por Pedro Casas Serra Dom 02 Jul 2023, 02:55

    .


    Lois Pereiro  (Monforte de Lemos, 16 de febrero de 1958-La Coruña, 24 de mayo de 1996)​ fue un escritor y poeta español en lengua gallega. En el año 2011 se le dedicó el Día de las Letras Gallegas.

    Trayectoria

    Nació en Monforte de Lemos, de familia procedente de Incio. Estudió en el colegio de los Escolapios, y comenzó a escribir con 15 años. Tras finalizar el COU se marchó a Madrid, donde inició los estudios universitarios de Ciencias Políticas y Sociología, estudios que abandonó a los pocos meses. Tras una estancia en Monforte trabajando en la empresa familiar, dedicada al vidrio, regresó a Madrid para estudiar lengua inglesa, francesa y alemana en la Escuela Oficial de Idiomas. Allí fundó la revista Loia con Antón Patiño, Manuel Rivas y su hermano Xosé Manuel Pereiro.

    Hacia 1981 se va a vivir a La Coruña, donde se une a la revista La Naval. En esta época entró en contacto con un grupo de poetas entre los que figuraban Xavier Seoane, Francisco Salinas Portugal o Xulio López Valcárcel, participando en varias antologías como De amor e desamor (1984) y De amor e desamor II (1985), y colaborando en revistas como La Naval, Trilateral, Anima+l y Luzes de Galiza. Esta última publicaría en 1997 los ocho capítulos de la novela corta Náufragos do Paradiso.

    En 1983 y 1987 viajó por Europa. Trabajó como traductor de alemán, francés e inglés de doblaje de cine y, sobre todo, de televisión tanto convencional (episodios de Dallas, Kung fu o The Young Ones) como porno.​

    Solo publicó dos poemarios en vida, Poemas 1981/1991 (1992) y Poesía última de amor e enfermidade (1995). En 1996, año de su muerte, salió a la luz Poemas para unha Loia, que recoge obras de la época madrileña, publicadas en la revista Loia, y que incluye el ensayo Modesta proposición para renunciar a facer xirar a roda hidráulica dunha cíclica historia universal da infamia, publicado en el n.º 27 de Luzes de Galiza.

    Respecto a las causas de la muerte de Pereiro, a pesar de padecer sida, fueron un cúmulo de enfermedades que terminaron con una insuficiencia hepática. Oficialmente y de acuerdo con una sentencia de la Audiencia Provincial de Lugo, tras un pleito para que el Estado pagase el entierro, el motivo de su muerte fue una intoxicación por aceite de colza desnaturalizado.

    Reconocimiento

    Durante años se reivindicó la dedicación del Día de las Letras Gallegas a este poeta monfortino. En el marco de esa campaña se sitúa una reedición de su obra poética traducida al castellano, catalán y vasco, junto con los textos originales en gallego.​

    Finalmente, el 26 de junio de 2010 la Real Academia Gallega publicó su decisión de dedicarle el Día de las Letras Gallegas de 2011. La Academia apreció:

       [...] evidentes huellas expresionistas, referencias a la literatura germánica y ciertos rasgos de contracultura [...] una imagen y una estética que hicieron de él un autor de culto. Cartografió como nadie el laberinto del mundo contemporáneo conciliando para tal fin el individualismo escéptico con la tradición demoledora del expresionismo centroeuropeo.

    En palabras del escritor y miembro de la Real Academia Gallega Manuel Rivas:

       Dedicarle a Lois el Día das Letras 2011 fue una decisión valiente de la Academia, porque es un autor de culto, pero en cuanto se difunda su obra será un autor muy popular.​

    El ayuntamiento de Monforte de Lemos, su ciudad natal, declaró el año 2015 como «Año Lois Pereiro» y le dio el nombre del poeta a la Casa de la Cultura y a la Biblioteca Pública Municipal de la ciudad.

    Ejemplo de su lírica

    Como muestra de la crudeza y desnudez de su poesía, he aquí un párrafo de uno de sus poemas, epitafio grabado en piedra en su tumba de Santa Cristina del Viso (Incio):

       Cuspídeme enriba cando pasedes por diante do lugar onde eu repouse, enviándome unha húmida mensaxe de vida e de furia necesaria.
       Escupidme encima cuando paséis por delante del lugar donde yo repose, enviándome un húmedo mensaje de vida y de furia necesaria.

    Pensamiento

    La ideología del autor gallego estaba influenciada por el anarcocomunismo de Kropotkin y el galleguismo de Castelao. «Observador agudo y preciso analista de la condición humana» según su hermano Xosé Manuel, algunos de sus amigos y allegados definen su obra como una rebelión contra el poder establecido, motivo por el que algunos de sus poemas fueron versionados por bandas de punk; Manuel Rivas afirma en la presentación de Poemas para unha loia, libro póstumo de Pereiro, que aunque «no realizó una incursión de forma intencionada en la llamada 'poesía social'» sin embargo «Era un revolucionario. Un verdadero anarquista, alérgico a todo tipo de opresión», y Antón Patiño en su ensayo Radiografía do abismo afirma que el manifiesto político de Lois Pereiro nace de ingredientes como el movimiento punk o las proclamas vanguardistas y expresa el contexto de su época, en una contestación radical expresada desde muchos sectores de la contracultura, y define la ideología de Pereiro como «amalgama llena de autenticidad».

    (Sacado de [Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo] )


    *


    Algunos poemas de Lois Pereiro, con la traducción de Daniel Salgado:


    De Poemas para una unha loia (poemas de juventud, editados en libro en 1997):


    ALAN'S PSYCHEDELIC BREAFAST

    Si, fágame o favor, un
    golpe nista orella. ¿Quén regala
    a irrealidá de ser miope?
    Cada mao
    no seu aspecto

    Exactamente algunha casa que se queima

    Feríronme treidores
    polos teus pasos na rúa.
    A exactitude da casa que se queima

    Porque
    no ritmo das campás ¿será inútil refrexarse?
    Psychedelic
    Psychedelic
    ..........................................(Repita)
    ¿Coma dis?
    Sería inútil.
    Eu sei o que me agarda cando
    volto.
    Por favor ¿sería inútil?
    Bebe un pouco

    .......deitándose na herba
    ...............amándonos na boca
    .......................da vaca prisioeira...



    ALAN'S PSYCHEDELIC BREAFAST

    Sí, hágame el favor, un
    golpe en esta oreja. ¿Quién regala
    la irrealidad de ser miope?
    Cada mano
    en su aspecto

    Exactamente alguna casa que se quema

    Me hirieron traidores
    por tus pasos en la calle.
    La exactitud de la casa que se quema

    Porque
    en el ritmo de las campanas ¿será inútil reflejarse?
    Psychedelic
    Psychedelic
    ..........................................(Repita)
    ¿Cómo dices?
    Sería inútil.
    Yo sé lo que me espera cuando
    vuelvo.
    Por favor ¿sería inútil?
    Bebe un poco

    .......acostándose en la hierba
    ...............amándonos en la boca
    .......................de la vaca prisionera...



    LAS MARIPOSAS SON VOLVOS

    A luz astuta, Nico, estremecimento de
    tríptico anormal
    completo e empapado
    Sen límite en mareas
    o paso Violeta de barcos sen agulla
    ou fío de principio a final
    de final a principio
    Prodixio de minuto?
    mentras se ven e cantan un medo de
    color ós manicomios
    roupa gaseosa cando existe no salario
    dos que nos desprecian
    na extensión do ollo
    «esa luz musical que percibe el espíritu» *

    temida e querida na inocencia
    contestan con salvaxadas,
    de catro en catro.


    *Federico García Lorca (N. de A.)


    LAS MARIPOSAS SON VOLVOS

    La luz astuta, Nico, estremecimiento de
    tríptico anormal
    completo y empapado
    Sin límite en mareas
    el paso Violeta de barcos sin aguja
    o hilo de principio a final
    de final a principio
    ¿Prodigio de minuto?
    mientras se ven y cantan un miedo de
    color a los manicomios
    ropa gaseosa cuando existe en el salario
    de los que nos desprecian
    en la extensión del ojo
    «esa luz musical que percibe el espíritu» *

    temida y querida en la inocencia
    contestan con salvajadas,
    de cuatro en cuatro.

    *Federico García Lorca (N. de A.)



    IMPRESIÓN (LAMENTATIO) 1913-BALNEARIO

    A primeira man que se descobre,
    visión agradescida
    se non a sostivese o corpo de venganza,
    abre a porta de luz da súa casa
    e observa un mar de núbens
    presaxiando a guerra.

    Trema o desafío en dous espritos,
    pois na visión de corpos con saúde
    medra a súa indignación
    cansos de ser «enferma humanidade».



    IMPRESIÓN (LAMENTATIO) 1913-BALNEARIO

    La primera mano que se descubre,
    visión agradecida
    si no la sostuviese el cuerpo de venganza,
    abre la puerta de luz de su casa
    y observa un mar de nubes
    presagiando la guerra.

    Tiembla el desafío en dos espíritus,
    pues en la visión de cuerpos con salud
    crece su indignación
    cansados de ser «enferma humanidad».


    PROPOSICIÓN

    A tempo de tentar a principal caída
    despóxome da gloria e da semente de riqueza.
    Na face destes días primitivos,
    en posesión
    da culpa divina
    ou do misterio da Razón,
    escribir con delicadeza
    nunha caixa de Pandora
    de delor.



    PROPOSICIÓN

    A tiempo de intentar la principal caída
    me despojo de la gloria y de la semilla de riqueza.
    En el rostro de estos días primitivos,
    en posesión
    de la culpa divina
    o del misterio de la Razón,
    escribir con delicadeza
    en una caja de Pandora
    de dolor.




    De Poemas 1981-1991 (1992):


    CARTOGRAFÍA

    Cal morto xa
    ou vencido
    falo sen min
    e durmo
    no desastre
    Debera ser posible
    facer mapas do odio
    e os húmidos monólogos
    das cisternas
    de noite
    descrifrar



    CARTOGRAFÍA

    Cual ya muerto
    o vencido
    hablo sin mí
    y duermo
    en el desastre
    Debería ser posible
    hacer mapas del odio
    y los húmedos monólogos
    de las cisternas
    de noche
    descifrar



    VERSCHWENDE DEINE JUGEND

    Será unha invasión máis
    ó mercurio inconstante do pasado
    afiados os coitelos da memoria
    nun presente salvaxe que me instrúe

    Chovendo pra ferir unicamente
    esta noite industrial definitiva
    de agullas líquidas en fero ataque unánime
    espetando a súa acústica blindada
    neste insonio ilegal
    de etcéteras.


    VERSCHWENDE DEINE JUGEND

    Será una invasión más
    al mercurio inconstante del pasado
    afilados los cuchillos de la memoria
    en un presente salvaje que me instruye

    Lloviendo para herir únicamente
    esta noche industrial definitiva
    de agujas líquidas en fiero ataque unánime
    clavando su acústica blindada
    en este insomnio ilegal
    de etcéteras.



    PENETRATION PRAYER

    Celebra e recebe
    na lingua da rabia
    nos límites da euforia
    na túa boca
    este ouro branco e lóxico veleno
    co teu sangue entraberto
    a un mundo incerto
    en doses fragmentadas da ruína

    pois a demolición
    é o ferro que nos arma

    celebra a nostalxia
    e na ausencia do vicio
    conserva o teu odio
    condénate
    amén.



    PENETRATION PRAYER

    Celebra y recibe
    en la lengua de la rabia
    en los límites de la euforia
    en tu boca
    este oro blanco y lógico veneno
    con tu sangre entreabierta
    a un mundo incierto
    en dosis fragmentadas de la ruina

    pues la demolición
    es el hierro que nos arma

    celebra la nostalgia
    y en la ausencia del vicio
    conserva tu odio
    condénate
    amén.



    DANDY

    O espello da elegancia dediante dos meus ollos
    e as pálpebras dormen un soño nervudo
    en liñas líquidas dos xestos debuxados
    nun rostro de crueldade aproximada á miña

    Convírtome no medo no asasino
    e mentres pasa un anxo un ange passe
    todos quixeran ver despois da orxía
    se o que levo gardado é un pensamento
    enfiado en agullas de ironía.



    DANDY

    El espejo de la elegancia delante de mis ojos
    y los párpados duermen un sueño nervudo
    en líneas líquidas de los gestos dibujados
    en un rostro de crueldad aproximada a la mía

    Me convierto en el miedo en el asesino
    y mientras pasa un ángel un ange passe
    todos quisieran ver después de la orgía
    si lo que llevo guardado es un pensamiento
    enhebrado en agujas de ironía.



    PRESENTIMIENTO

    Odiada
    intanxible
    e as veas convertidas
    en túneles de acougo e perigo
    sulagan o corpo en mil soños
    cando a lene escuma da sombra
    anuncia as visións
    que presinto.

    Cal perfil de vento no ar quedo
    un tremor incerto persiste
    no espacio que o meu corpo invade
    na luz que descobre e pervirte
    a memoria gótica do terror
    que sinto.

    E convírtese finalmente en silencio
    entre as ruínas do insonio na alborada
    na máis feroz sentencia imaxinable
    no medo definido a que me deixe
    condenado a vivir só
    cos meus presentimentos.



    PRESENTIMIENTO

    Odiada
    intangible
    y las venas convertidas
    en túneles de sosiego y peligro
    inundan el cuerpo en mil sueños
    cuando la leve espuma de la sombra
    anuncia las visiones
    que presiento.

    Cual perfil de viento en el aire quieto
    un temblor incierto persiste
    en el espacio que mi cuerpo invade
    en la luz que descubre y pervierte
    la memoria gótica del terror
    que siento.

    Y se convierte finalmente en silencio
    entre las ruinas del insomnio en el amanecer
    en la más feroz sentencia imaginable
    en el miedo definido a que me deje
    condenado a vivir solo
    con mis presentimientos.



    ENLISBOAENSLIGODUBLIN

    A Piedad con amor
    contra min mesmo
    e sempre


    Outro día contra o tempo e dexenero
    en erupción da cama, antimateria
    se xa morto te sinto e non renuncio
    á túa dor verquida na bañeira
    deitada entre dúas capas de silencio
    reconvertida en tránsito que fura
    a feble parede que nos separa
    amor perpetuo, sórdida nostalxia
    entre o maino tremor da auga habitada
    e a lenta liquidez do asasinato
    Non renuncio ó teu sempre
    ich liebe dich.



    ENLISBOAENSLIGODUBLIN

    A Piedad con amor
    contra mí mismo
    y siempre


    Otro día contra el tiempo y degenero
    en erupción de la cama, antimateria
    si ya muerto te siento y no renuncio
    a tu dolor vertido en la bañera
    acostado entre dos capas de silencio
    reconvertido en tránsito que horada
    la débil pared que nos separa
    amor perpetuo, sórdida nostalgia
    entre el manso temblor del agua habitada
    y la lenta liquidez del asesinato
    No renuncio a tu siempre
    ich liebe dich.


    _________________
    [Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]
    Pedro Casas Serra
    Pedro Casas Serra
    Grupo Metáfora
    Grupo Metáfora


    Cantidad de envíos : 44510
    Fecha de inscripción : 24/06/2009
    Edad : 76
    Localización : Barcelona

    Lois Pereiro (1958-1996) Empty Re: Lois Pereiro (1958-1996)

    Mensaje por Pedro Casas Serra Dom 02 Jul 2023, 03:49

    .


    De Poesía última de amor e enfermidade (1992-1995):


    («Eu son a morte...», dixo Oppenheimer, cando viu os efectos da
    bomba atómica que el contribuíra a crear. Lembrou a frase do Bagha-
    vad Gita: «Eu son a morte, a destructora de mundos». Isto é algo
    semellante.)

    ACRÓSTICO

    Somentes
    intentaba conseguir
    deixar na terra
    algo de min que me sobrevivise

    sabendo que debería ter sabido
    impedirme a min mesmo
    descubrir que só fun un interludio
    atroz entre dous muros de silencio

    só puiden evitar vivindo á sombra
    inocularlle para sempre a quen amaba
    doses letais do amor que envelenaba
    a súa alma cunha dor eterna

    sustituíndo o desexo polo exilio
    iniciei a viaxe sen retorno
    deixándome levar sen resistencia
    ó fondo dunha interna
    aniquilación chea de nostalxia.

    Novembre, 94




    («Yo soy la muerte...», dijo Oppenheimer, cuando vio los efectos
    de la bomba atómica que él había contribuido a crear. Recordó la
    frase del Baghavad Gita: «Yo soy la muerte, la destructora de mun-
    dos». Esto es algo parecido.)

    ACRÓSTICO

    Solamente
    intentaba conseguir
    dejar en la tierra
    algo de mí que me sobreviviese

    sabiendo que debería haber sabido
    impedirme a mí mismo
    descubrir que sólo fui un interludio
    atroz entre dos muros de silencio

    sólo pude evitar viviendo a la sombra
    inocularle para siempre a quien amaba
    dosis letales del amor que envenenaba
    a su alma con un dolor eterno

    sustituyendo el deseo por el exilio
    inicié el viaje sin retorno
    dejándome llevar sin resistencia
    al fondo de una interna
    aniquilación llena de nostalgia.

    Noviembre, 1994




    Le vent se lève. Il faut tenter de vivre...
    PAUL VALÉRY

    REVISANDO OS DANOS

    A man dereita á dereita do corpo,
    a man esquerda á esquerda.
    En plenas facultades,
    teño a cabeza no centro do mundo
    e voulle cambiando os argumentos
    ós meus soños escasos e prudentes.

    Nadal, 94




    Le vent se lève. Il faut tenter de vivre...
    PAUL VALÉRY

    REVISANDO LOS DAÑOS

    La mano derecha a la derecha del cuerpo,
    la mano izquierda a la izquierda.
    En plenas facultades,
    tengo la cabeza en el centro del mundo
    y les voy cambiando los argumentos
    a mis sueños escasos y prudentes.

    Diciembre, 94




    Mi corazón está con el que un día,
    quitado el brillo breve, retirada la gracia que hasta allí le alentó,
    en bajamar hostil todo cuanto nos hace
    dulce la realidad, leve la vida, adorable la luz,
    sabe decir: «No importa».
    CARLOS BOUSOÑO, Corazón partidario

    V

    ¿Que lle podo ofrecer a quen me intente?:
    días contados de paixón inerte
    e amor eterno sempre compartido
    coa débeda obrigada a unha existencia
    amortizada en pagos usurarios
    conxugando os verbos vivir e amar
    en primeira persoa do plural
    reducidos ás formas do presente.

    ¿Que lle podo ofrecer a quen me intente
    se son un fío solto da esperanza
    tecida e destecida
    por Penélope?

    Xuño, 95




    Mi corazón está con el que un día,
    quitado el brillo breve, retirada la gracia que hasta allí le alentó,
    en bajamar hostil todo cuanto nos hace
    dulce la realidad, leve la vida, adorable la luz,
    sabe decir: «No importa».
    CARLOS BOUSOÑO, Corazón partidario

    V

    ¿Qué le puedo ofrecer a quien me intente?:
    días contados de pasión inerte
    y amor eterno siempre compartido
    con la deuda obligada a una existencia
    amortizada en pagos usurarios
    conjugando los verbos vivir y amar
    en primera persona del plural
    reducidos a las formas del presente.

    ¿Qué le puedo ofrecer a quien me intente
    si soy un hilo suelto de la esperanza
    tejida y destejida
    por Penélope?

    Junio, 95




    (Tempo, detente á miña beira! Espacio, achégame a unha de-
    las!... Pero xa é tarde para ser modesto. Debería darme por vencido
    e baixar o pescozo como os touros na sorte de matar. ¿Podería vivir
    nun mundo anestesiado, no que o futuro sería o contraforte?...)

    XXI

    A súa beleza cereal e ximnástica,
    esa culta enerxía,
    dermicamente firme,
    e mentalmente etérea

    ....................................ven cara a min
    ....................................e atravesa comigo
    ....................................a música
    ....................................do aire

    e a súa vida segue o seu camiño,
    indiferente,
    allea á miña morte,
    á miña vida.

    E aquí estou eu
    con ela dentro sempre
    ....................................insomne
    ....................................e irredenta
    como única compaña unha vez máis;
    a enfermidade.

    Xullo, 95




    (Tiempo, ¡detente a mi lado! Espacio, ¡acércame a una de ellas!...
    Pero ya es tarde para ser modesto. Debería darme por vencido y ba-
    jar el cuello como los toros en la suerte de matar. ¿Podría vivir en un
    mundo anestesiado, en el que el futuro sería el contrafuerte?...)

    XXI

    Su belleza cereal y gimnástica,
    esa culta energía,
    dérmicamente firme,
    y mentalmente etérea

    ....................................viene hacia mí
    ....................................y atraviesa conmigo
    ....................................la música
    ....................................del aire

    y su vida sigue su camino,
    indiferente,
    ajena a mi muerte,
    a mi vida.

    Y aquí estoy yo
    con ella dentro siempre
    ....................................insomne
    ....................................e irredenta
    como única compañía una vez más;
    la enfermedad.

    Julio, 95




    Be not sad because all men
    prefer a lying clamour before you:
    sweetheart, be at peace again.
    Can they dishonour you?
    JAMES JOYCE

    XXII

    O desamor, brutal amputación
    ou atrofia dun soño maltratado,
    debería·ser sempre un íntimo ritual
    representado en salas clandestinas.

    Interpretando orgánicos monólogos
    recitariamos con fluidez a dor interna
    dos nosos tristes ósos
    cando o amor se dilúe en hemorraxias
    de líquidos desexos
    abortados.

    Xullo, 95




    Be not sad because all men
    prefer a lying clamour before you:
    sweetheart, be at peace again.
    Can they dishonour you?
    JAMES JOYCE

    XXII

    El desamor, brutal amputación
    o atrofia de un sueño maltratado,
    debería ser siempre un íntimo ritual
    representado en salas clandestinas.

    Interpretando orgánicos monólogos
    recitaríamos con fluidez el dolor interno
    de nuestros tristes huesos
    cuando el amor se diluye en hemorragias
    de líquidos deseos
    abortados.

    Julio, 95




    The time is out of joint. O cursed spite
    That I ever was born to set it right!
    W. SHAKESPEARE, Hamlet

    O CORREDOR DE FONDO PERDE O ALENTO

    Fuxindo dunha vida inzada de renuncias
    da súa liturxia obesa e oleosa,
    mediocre nos seus comunais fracasos,
    bágoas de xelo, indignación contida

    non deu chegado a tempo de exercer
    a súa rebelión,
    nin de levar a cabo
    a súa vinganza definitiva
    contra un mundo inxusto, homicida, e cruel,
    pola inutilidade da súa propia vida

    solitario, enfermo e fatigado,
    a morte anticipouse e chegou antes.

    Outono, 95




    The time is out of joint. O cursed spite
    That I ever was born to set it right!
    W. SHAKESPEARE, Hamlet

    EL CORREDOR DE FONDO PIERDE EL ALIENTO

    Huyendo de una vida sembrada de renuncias
    de su liturgia obesa y oleosa,
    mediocre en sus comunales fracasos,
    lágrimas de hielo, indignación contenida

    no consiguió llegar a tiempo de ejercer
    su rebelión,
    ni de llevar a cabo
    su venganza definitiva
    contra un mundo injusto, homicida, y cruel,
    por la inutilidad de su propia vida
    solitario, enfermo y fatigado,
    la muerte se anticipó y llegó antes.

    Octubre, 95




    Shall I at least set my lands in order?
    London Bridge is falling down falling down
    falling down
    [...]
    These fragments I have shored against my ruins.
    T. S. ELIOT, The Waste Land

    (E finalmente, con sono atrasado, mal vivido pero feliz, sereo e
    satisfeito, xa podo regresar ó meu cadavre.)

    PODERÍANO ESCOLLER COMO EPITAFIO

    Cuspídeme enriba cando pasedes
    por diante do lugar no que eu repouse
    enviándome unha húmida mensaxe
    de vida e de furia necesaria.

    Outono, 95




    Shall I at least set my lands in order?
    London Bridge is falling down falling down
    falling down
    [...]
    These fragments I have shored against my ruins.
    T. S. ELIOT, The Waste Land

    (Y finalmente, con sueño atrasado, mal vivido pero feliz, sereno
    y satisfecho, ya puedo regresar a mi cadáver.)

    PODRÍAN ESCOGERLO COMO EPITAFIO

    Escupidme encima cuando paséis
    por delante del lugar donde yo repose
    enviándome un húmedo mensaje
    de vida y de furia necesaria.

    Octubre, 95


    LOIS PEREIRO, Obra completa. Edición bilingüe, Xunta de Galicia * Libros del silencio, 2011.


    _________________
    [Tienes que estar registrado y conectado para ver este vínculo]

      Fecha y hora actual: Jue 28 Mar 2024, 09:54